Emile Zola harika bir gözlemci ve toplumsal gerçekçi bir yazar. İnsanı düşündüren, yüreğine dokunan, hayata dokunan yönünü seviyorum ama kitaplarındaki sefalet, açlık, ölüm... Okurken saçım beyazladı Gervaise, 14 yaşında evdeki şiddetten kaçıp Lantier isimli bir gençle yaşamaya başlar. Ancak birkaç yıl sonra kurduğu ailenin kaçtığı aileden bir farkı kalmaz. Lantier'ın her şeyin düzeleceğine söz vermesiyle Plassans'dan Paris'e taşınırlar ancak tam aksine Gervaise burada terk edilir. Artık sanayileşmenin yeni yeni yükseldiği bir dönemde büyük bir şehirde iki çocukla beş parasız bir kadındır. Geçimini çamaşırcılıkla sağlamaya başlar ve tüm bu olanlara rağmen asla kapılarını aşka kapatmaz. Kısa süre sonra onu gerçekten çok seven Coupeau ile evlenir. Yani ilk yıllar onu gerçekten çok seven Coupeau... Belki Coupeau'nun alkol bağımlılığından belki Gervaise'nin kaderi bu olduğunda belki her ikisi birden daha da korkunç bir durumda bulur kendini. Bir yanda tüm parasıyla içen kocası, bir yanda aç çocukları... Gervaise aşırı çalışma ve stresten yıpranmışken yıllarca ayağına taş bile değmemiş, üzülmemiş, yaşlanmamış Lantier çıka gelir. Bununla da kalmaz çaresiz Gervaise'in evinde bir oda kiralar... Yoksulluk, çaresizlik, sevgisizlik büyük bir girdap gibi Gervaise'i bir kere içine çeker ve onu öldürene dek etrafında döner durur. Daha sefil bir hayat yaşanabilir miydi bilmiyorum.

MeyhaneEmile Zola · Kent Yayınevi · 03,822 okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hydrangea