Birisi Yankı'nın yanına geldi ve onun kulağına bir şeyler söyledi. Hemen sonra Yankı bir anda bileğimi kavradı. "Gel benimle," dediğinde hızlı adımlarla yürümeye başladı ve ben arkasında âdeta sürüklendim. Beni dışarıya doğru yürütüyordu. Ayaklarım birbirine dolanırken defalarca düşme tehlikesi atlatmıştım fakat Yankı öyle hevesliydi ki beni görmüyordu bile.
"Nereye?" diye bağırdım arkasından ama o dönüp “Sadece yürü!” dedi ve gülümsedi.
"Yankı, neler oluyor?"
"Sus," dedi ve çadırın arka tarafına götürdü. "Konuşmaya devam yaptığımın farkına varacağım ve vazgeçeceğim."
Sustum ve götürdüğü yere doğru yürüdüm. En sonunda bir anda önümde durdu ve görüş açımı kapattı. Sorgulayan bir ifadeyle yüzüne Sustum ve bakarken "Daha önce kimseye sürpriz yapmadım," dedi hızlıca. Gözlerinde çocuksu bir heyecan vardı ve bu heyecanı bana da bulaşmıştı. "İlk defa sana sürpriz yapıyorum ve bunu neden yaptığımı bilmiyorum. Sadece istedim, bir kez olsun düşünmeden hareket etmek istedim ve sana bunu aldım."
Önümden çekildiğinde gözlerim ilk olarak boş yola takıldı ama bakışlarım aşağıya doğru indiğinde bir bisikletin kaldırıma dayalı şekilde durduğunu gördüm.
Dudaklarım aralandığında bir adım atıp bisiklete doğru ilerleyecek gibi oldum fakat sonra durup yanımda olan Yankı'ya baktım. "Nasıl?" dedim ve elimle ağzımı kapattım. "Ama biz daha bugün konuştuk, nasıl?"
"Bugün öğlen almıştım zaten," diye açıkladı. "Ve buraya getirttim. Eğer şimdi aldırsaydım rengi siyah değil mavi olurdu."
Hayatımda hiç mutlu olmadığım kadar mutlu hissediyordum, yüzüm ne hâldeydi bilmiyordum ama kalbim göğüs kafesimi kıracak kadar hızlı atıyordu.
Sayfa 215 - Yankıtu ve Helinski
··
56 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.