❝Aklın mucizelerle dolu dünyasında ben de herkes gibi özgürdüm.❞
Hiç yoğun bir sis içinde, denizin ortasında bulundunuz mu? Sanki bembeyaz bir karanlığın sizi sarıp sarmaladığı bir yerde?
𝓗𝓮𝓵𝓮𝓷 𝓚𝓮𝓵𝓵𝓮𝓻
Gözlerinizi kapatın, kulaklarınızı tıkayın ve bir anlığına konuşamadığınızı bununla birlikte de zihninizde dünyaya ait bütün imgelerin, resimlerin sıfırlandığını hayâl edin. Bomboş bir zihinle, kapkaranlık ve sessiz bir dünyadasınız. Dünyayı tanımak ve anlamak için iki duyuya sahipsiniz; Dokunmak ve Koklamak. Hayâl etmesi bile ne kadar zor değil mi?
Size ne yapmanız veya ne yapmamanız gerektiğini söyleyen bütün kişisel gelişim kitaplarını bir tarafa bırakın. Gerçek mücadele, cesaret, azim, sabır, umut, sevgi nedir? Bu kitaptan öğreneceksiniz. Bazı şeyleri tecrübe etmeden anlayamazsınız. Şu yaşadığımız kaotik ve yıpratıcı dünyada kimilerinin sayfalar dolusu kitaplarla anlatmaya çalıştığı bir şeyi, bazı insanlar tek bir cümle ile anlatabilir. İşe biz buna tecrübe diyoruz. Bu kitapta baştan sona bir hayat tecrübesi. Hatta bence ders kitabı olarak bile okutulacak düzeyde. Kendi hayatımı sorguladığım, kendimden utandığım o kadar çok şey oldu ki. Sadece empati kurmakta değil mesele nasıl hayatta kalırım da değil, hayatımızda yer alan önemsiz olarak gördüğümüz şeylerin önemini, önemli gördüklerimizin ise ne kadar önemsiz olduklarını ve sevmeyi öğrenmek mesele. Belkide sevmekten önce sevmeyi sevmek ve sonra öğrenmek gerek. Sevgi den sonra da bilginin peşine düşmek.
Çünkü 
Helen Keller'ın dediği gibi;
"Bilgi; sevgidir, ışıktır, görmektir.
Bu kitabın ana başlığı , "Sevgi" ve "Bilgi" alt başlığı ise "Umut" ve "Azim" olabilir sanırım. Bu kısmı daha fazla uzatmadan. Kısaca kitaba deyineyim:
Helen Keller, çok küçük yaşta ateşli hastalık sonucu gözlerini kaybetmiş. Görme, duyma ve konuşma yetkileri olmayan birisidir. Ama Telefonun mucidi Graham Bell sayesinde hayatına giren bir öğretmen sayesinde hayatı değişiyor ve kendi tabiriyle "Hayatımın ayak sesleri onun adımlarındaydı." dediği birisi oluyor. Bu öğretmen âdeta onun gören gözü, duyan kulağı ve konuşan dili oluyor. Âdeta gecesine güneş gibi doğuyor. Tabi aralarında ki bu güçlü bağın temelinde ise "Sevgi" yatıyor.
Bundan sonra ise; 
Mark Twain'in de dediği:
❝Sezar, Büyük İskender, Napolyon, Homeros, Shakespeare ve bütün ölümsüzlerle aynı kulüpte buluşan insan. Bundan bin yıl sonra da en az bugünkü kadar ünlü olmaya devam edecek❞
kitaplara konu olacak; başarılarla dolu, sıradışı bir hayatı oluyor ve birçok kişiye umut olacak efsanevi bir kişiliğe dönüşüyor.
Bu kitabı okumayan; Helen Keller'la tanışmayan birisi çok şey kaybeder diye düşünüyorum. Hayatımın ilk 100 kitabı içine şimdiden girdi bile.
İncelememe son verirken sizi, Helen Keller'in güzel bir alıntısı ile baş başa bırakıyorum.
❝Kimi zaman yalnız başıma oturup hayatın kapalı kapılarının ardında beklediğimde, kendimi her şeyden yalıtılmış ve soğuk bir sisle sarılmış gibi hissederim. Bu kapıların ardında ışık vardır, müzik ve dostluk vardır, ama ben giremem. Kader, sessiz ve acımasızca yolumu keser. Kalbim hâlâ tutkularla dolu olduğundan, kaderin her şeye hâkim olan kararlarını sorgulamadan edemem, ama dilimin ucuna kadar gelip söyleyemediğim acı sözler, dökülmemiş gözyaşları gibi kalbime geri düşer. Ruhuma sessizlik çöker. Ardından yüzünde tebessüm ve fısıltılarla umut gelir, "Kendini unutmak mutluluk getirir," der. İşte o zaman, başkalarının gözlerindeki ışığı kendi güneşim, başkalarının kulaklarındaki müziği kendi senfonim, başkalarının dudaklarındaki gülümsemeyi kendi mutluluğum yaparım.❞
ɦɛʟɛռ ӄɛʟʟɛʀ ⚘
·
309 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.