TEDİRGİNLİK ISTIRAPTIR
"Boş bırakılmış bir insan, baş belasıdır"
Değerli okurlarım bugün sizlerle
İnsanın yaşama amacı hakkında konuşmak istiyorum.
Hazırsanız başlayalım.
Biz bu dünyaya niye geldik?
Bu dünyada neleri gerçekleştirmeliyiz? Ve nasıl bir dünya bırakmalıyız?
10. yüzyıl tıbbının efsane simyacı ve hekimlerinden Râzi şöyle demişti: "İnsan için meşguliyetten daha iyi bir tedavi yoktur". Siyaset’ de günümüzde insanı meşgul eden konulardan bir tanesidir.
Siyaset insanlara zıt duyguları yaşatarak gerçeği, en azından kendi inandığı gerçeği insanların suratına vurmak ister. Gerçekle yalan, bu zıt duyguların en başında gelir. Siyasetçiler insanları bir yalana önce inandırıp, sonra da o yalan ortaya çıktığında gerçeği gözlerine gözlerine sokuyor. Bu zıt duyguları günlerce, aylarca yaşamak, insanların psikolojilerini bozmakla kalmadı, onların hayatına anlam katan her şeyin dev bir boşluğa düşmesine neden oldu.
İnsanların dünyasındaki bu boşluk her geçen gün daha da büyüyor.
Boşluk her geçen gün büyüyor.
Şimdiden sonra ülkemde her şey yoluna girecek mi? Yoksa artık konuşulan tek şey yalan mı olacak? Ortaya dökülen kasetler, yolsuzluklar, sürekli devam eden zamlar, doların hız kesmeyen yükselişi, en zaruri ihtiyaçlara bile her gün yapılan zamlar, hakkında otoritelerin hiçbir şey söylememesi halkın bunları onaylaması gerçeğin kabulü müydü? Zaman zaman yapılan "Galeyana gelmeyin" ve "Sükûneti ve ciddiyetinizi koruyun" telkinleri son günlerde dozunu artırmaya başladı. Bu bile, gencinden yaşlısına Türk halkını tedirgin etmeye yetipte artıyor.
Ferenc Molnar, çağları aşan romanı Pal Sokağı Çocuklukları'nda tüm insanlığa çok önemli bir şey hatırlatır:
Savaş komutanları, yüzlerce toptan, kargaşadan korktukları kadar korkmazlar.
Çünkü tedirginlik ve panikle başlayan dağınıklık, kısa sürede her şeyi alt üst eden bir kargaşaya dönüşebilir.
Tedirginlik zaaftır. Zaafların en büyüyü.
Tedirginlik bir ölçüye ulaştığında, ele geçirilmenin, işgalin kapısını sonuna dek aralar.
Bizleri yönetenlerin bu endişeyi sırtında bir fil gibi taşımalıdır. Çünkü halk, belirgin bir kaosta yönetimi asla düşünmez. Halk her zaman ve gayet de haklı olarak önce kendini düşünen bir insan topluluğudur.
Bir kaos hele ki ansızın gelen, kalıplaşmış algıları ve ciddiyeti yıkıp geçmeyi göze almış bir kaos, şüphe yok ki, halkın damarlarından akan kanı durduracak bir gizeme de sahiptir. Bu gizem, hayatını belli bir rutine bağlamış insanlığın ezberini bozacaktır.
Tüm dünya halklarının en zor zamanlarında gönüllerine bekçilik etmiş yazarlar, Balzac'tan Dickens'a Dostoyevki'den Zweig'a kadar büyük isimler hep aynı şeyi söylediler:
"Tedirginlik ıstıraptır".
Istırap kendini göstermeye başladı. Sokaktaki herkesin yüzünde kocaman bir soru işareti var. Toplumdaki herkes kendi gerçeğine inanmak istiyor. Herkesin gerçeklik algısı diğerinden farklı olunca toplumda huzursuzluk ve tedirginlik baş göstermeye başladı. Zamanla insanların konsantrasyonu bozulmaya motivasyonları kaybolmaya yüz tuttu. Tıkır tıkır işleyen sistemlerde sistemin en önemsiz parçası bile sekteye uğrasa tamamı bundan etkilenir. Domine taşı etkisi yani ||. Kinci Dünya Savaşı'ndaki Berlin sokakları gibi sanki ülkem coğrafyası. Savaş yok, kurşun ve kan yok, insan çığlıkları ve dumanları yok ama telaş var, panik var,karamsarlık var.
Düne kadar yaşamaya dair içinde ufak da olsa bir umut barındıran insanlar artık birbirlerinden bir selamı bile esirgiyorlar, samimiyet kaybı söz konusu. Bir toplum aidiyetini kaybetmeye başladığında yara almaya çok açık bir hale gelir. Eğer o yaranın bir an evvel kabuk tutması sağlanmazsa da mikrop her yeri ele geçirir. Sinek küçüktür ama mide bulandırır derler. İşin garibi ülkemde hiç de öyle küçük bir mevzu değil gayet büyük ve mide bulandırmanın da ötesinde, insanı korkutan ve tedirgin eden bir hal var...
İnsanlar olarak birleşip bütünleşmezsek, yaralarımızı beraber sarmazsak çıkış yolu için hep birlikte çaba harcamazsak, korkarım ki bu tedirginlik hali herkesi esir alacaktır.
Eğitimci Yazar Soner Atabek