Evet… Nereden başlayayım bilmiyorum, gerçekten harika bir kitaptı. Sanırım en çok alıntı paylaştığım kitap bu. Her cümlesi, her paragrafı, her sayfası alıntıydı. Tek oturuşta bitirilebilecek kadar akıcıydı aslında, ama ben aynı anda bir sürü kitap okuduğum için bu pek de mümkün olmadı maalefes. Sade ve kolayca anlaşılabilir bir dil vardı. En çok da ona hayran kaldım. Şimdi kitabın içine biraz göz atalım bakalım. Öncelikle, kitapta anlatılan felsefeye göz atalım: Kinik Felsefesi! -Kinizm olarak da geçen Kinik Felsefesi; zenginlik, güç, şöhret gibi bütün insani duyguları terk edip her şeyden uzak yaşamayı benimseyen bir düşünce biçimidir. Şu noktada biraz durup Diyojen’e bakalım istiyorum. Diyojen fıçının içinde yaşayan ve tek mal varlığı su içtiği çanak olan bir filozoftu. Ve hatta bir gün çeşmeden avucuyla du içen bir çocuğu görüp, “Bu çocuk vana fazladan eşyam olduğunu öğretti.”, diyerek çanağı da atmıştı. Evet, devam edelim: -Kinizm için var olan temel kavramlar; doğa, akıl, kendine yeterlilik ve özgürlüktür. Felsefeden bahsettik, sıradaki asıl kişiden bahsedelim şimdi kısaca: Diyojen! Kimdir bu Diyojen? Bakalım: -Diyojen M.Ö 412 - M.Ö 323 yılları arasında yaşamış Kinik Felsefesinin öncüsü ünlü filozoftur. Sinop’ta doğmuş, Karint’de ölmüştür. Sinoplu Diyojen ve Kinik Diyojen olarak bilinir. Medeniyeti reddetmiş ve medeniyet içerisinde medeniyetten uzak bir şekilde yaşamaya çalışmış bir antik çağ filozofudur. Kısaca tanıdıysak Diyojen’in özellikleri ve o özellikleriyle ilgili küçük yerlerinden bahsetmek istiyorum. Öncelikle en hayran kaldığım(ve biraz da kıskandığım) özelliği: Korkusuzluk! Direkt konuya giriş yapıyorum hiç uzatmayacağım. Büyük İskender Diyojen’in korkusuzluğu hakkında şöyle söylemiştir: “Eğer İskender olmasaydım, Diyojen olurdum.” Koskoca imparator fıçıda yaşayan ve beş parasız olan Diyojen’le korkusuzluklarını eşit görmüştür. Ne kadar da hayranlık uyandırıyor, değil mi? Hatta günümüzde hala ününü koruyan “Gölge etme başka ihsan istemem.” sözünü, Diyojen İskender’in sorusuna karşılık cevap olarak vermiştir. Kısaca anlatayım: -İskender, bonkörlüğünü göstermek için Diyojen’in güneşlendiği yere gider ve karşısına geçer. “Dile benden ne dilersen.” der ve Diyojen bu sorusuna karşılık yukarıdaki cevabı verir:) Şöyle cesaretim olsun diye nelerimi vermezdim… Neyse sırada nefsine hakim olma konusundaki ustalığı var. Yine kısaca değineyim: -Diyojen, bir gün, delikanlıyla güreşirken erekte oluyor. Delikanlı korkup hızla uzaklaşınca Diyojen “Korkma, ben ona uymam.” diyor. Adam zihnine tapıyor yani. Zihni nefsinden önce geliyor. Nefs yok da denilebilir çünkü cinsel temasa karşı sert ve sivri bir dili var kendisinin. Karşı çıkıyor buna. Diyojen aynı zamanda çok dobra bir insan. Ona “Nasıl ünlü olunur?” diye sorduklarında, “Ünlü olmak istemeyerek.” şeklinde aşağılayıcı(aynı zamanda alaycı) bir cevap verir. Bu şekilde bir sürü anısını göreceğiniz bir kitap. İnsan okudukça “Vay be!” demekten kendini alamıyor. Kinik felsefesinde ne ararsanız arayın, Diyojen’de hepsini bulacağınıza emin olun. Okurken asla sıkılmayacaksınız ve Diyojen’in anıları size hem komik, hem şaşırtıcı, az da olsa üzücü gelecek. Tavsiye eder miyim? Gönül rahatlığıyla tavsiye ederim:)) Çünkü Diyojen, aslında herkeste olması gereken özelliklere sahip. Şöyle bir düşününce insanlar, Diyojen gibi olmalı diyorum. Belki size göre fazla kaba ama biraz dikkat ederseniz aslında yaptıklarının, bizim yapmak isteyip de yapamadıklarımız olduğunu görebilirsiniz Umarım faydalı olmuştur. Keyifli okumalar!!!