Onunla geçirdiğim her dakika çok kıymetliydi. Hayatım ikiye bölünmüştü. Artık sadece onunla olduğum zamanlar ve diğerleri vardı. Diğer zamanlarda onunla olmak için yaşıyordum. Onu görmeden önceki zaman ve onu gördükten sonraki zamanlar bir bekleyiş, bir boşluk, bir huzursuzluk, adeta yalnızca anılarımız ile yaşayabildiğim gerçek olmayan ve hayatımdan sayılmayan anlamsız anlar toplamıydı. En güzeli ise öpmeye, bakmaya, koklamaya doyamıyordum. Bunu anladığını hissediyordum. Beni sevmesi, istemesi dışında beni anlıyor oluşu beynimin uzun zamandır ihtiyacı olan elzem bir uyanış, eksik olan bir enzimin yerine konduğundaki gibi bir sıçrayış yapıyordu bedenimde. Zaman geçiyor ama ben zamanda geriye gidiyor sanki gittikçe çocuklaşıyordum. Yanında çocuklaşabilmek sevdiğinin… Sen olabilmek…
Bu anlamlı sevi; gün geçmiyor ki gelişime uğramasın. Bu ilişki içinde öğrendiklerimiz ile birlikte şimdiye kadar yazılmış olan tüm sevgi hikayelerini bir kenara bırakabilirim artık. Filozofların yıllardan beri süregelen sevgiye dair söylemleri lafı güzaf gelmekte. O en güzel sevda hikayeleri; mecnunlar ferhatlar ve Leylalar şirinler… Hepiniz birer laf kalabalığısınız bundan böyle. Ben okusaydım böyle bir şeyi anlardım. Çünkü bu öyle bir sevgi ki asla kelimelere dökülemez. Anlatılabilemez kimseciklere. Öyle sayfalarca cümle yazılamaz. Edebiyat yeterli gelemez böylesine. Yaşanabilir ancak. Ve bunu yaşayanlar dışında anlayabilen çıkamaz.
Her “seni çok seviyorum” deyişimde içimden parçalar koparak, gönlümü gönlüne bırakarak söylüyorum bunu. Nefesini içime çektiğimde de alıyorum senden aşk kokusunu. Ve bu koku doyumsuzlaştırıyor yaşadığımız her anı. Çipil gözlerinden ve o güzel çenenden vazgeçmek mümkün değil sevgilim. Her anımla sendeyim. Seni çok seviyorum…
Şimdi sevgilim zihninde onlarca ihtimaller dolanıyor. Biliyorum hepsini. Hayatının baharında dönüm noktalarındasın. Senin içindeki cevheri sadece ben değil herkesin de gördüğünü fazlasıyla hissediyorum. Bunun bana verdiği gururu bilemezsin. Sanki seni bu hale ben getirmişim gibi. Halbuki öyle zeki ve olgunsun ki. Senin yanında iken güvende ve emin hissediyorum kendimden. Sanki hiçkimse bana zarar veremezmiş gibi. Ve öyle sevgilim. Zarar veremezler bana. Çünkü hiçkimse umrumda değil artık. Senden başka, bizden başka hiçbir şey umrumda değil.
Evet ben ve benimle olmak zor olabilir. Sana diyemiyorum ki bekleyelim birlikte. Ben kendi sonumu bilemezken sana nasıl diyebilirim. Ancak bana derdin ki sen “beni çok sev”. Benim tek derdim seni çok sevmek. Seni çok severek üstesinden geliyorum şu anki bedbaht yaşamımın. Nefes aldığım tek an sensin. Belki bölünürüm biraz. En çok sana bölünürüm. İçimdeki gençlik ve enerji ile sana koşarım. Neyin iyi olduğunu yaşamadan bilemediğimiz gibi düşünerek ve tahayyül ederek de bir sonuca varamayız. Ve ben şunu anlıyorum ki sen olmadan ben asla mutlu olamayacağım. Aklımın ruhumun her yeri sana ait olacak. Gün gelecek baş köşede sen oturacaksın.