İnsanlar yalnızca inandıklarını görürler...
Acı Çikolata üçlemesinin son kitabı, Acı Çikolata Kara Geçmişim, kitabın adı daha uygun olamazdı sanki konusu adında misali :))) kadın bağımsızlığına bir övgü ve zamanımızın hastalıkları için en iyi reçete gibi, aynı zamanda yabancılaşma, yeme bozuklukları, sosyal medya haberleşmesi ile mektuplar arasındaki bağıntıda çağımızın haberleşmelerini de sunmaktadır. Tüm bunlarla eklenen şarkı ve sözleriyle kitap daha akıcı olmuştur.
Yemek bağımlısı olan María, çocuğunun doğumundan sonra kocası tarafından terk edilir zira bebek olmasını istediği yada düşündüğü renkte değildir, bu kısımdaki genetik çözümlemeler ve genetik kader devamlılığı çok güzel ifadelerle kitaba başka yönden bakmayı sağlarken, benim inandığım büyülü gerçekçilik yoluna en güzel örnek olabilir, büyülü gerçekçiliğe belki de çokça inandığım için çok seviyorum ki Latin Amerika benim için büyülü gerçekçilik, büyülü anlatım bir sihir yada çok büyük bir aşk olabilir. Aşk da zaten bir sihir değil midir¿¿¿
Irkçı ve cinsiyetçi saldırıların ortasında, görüşmediği büyükannesi Lucía tarafından kurtarılır ve onu Tita'nın Günlüğünü keşfetmeye yönlendirilen ve bu tarihi belge niteliğindeki günlükle María, simya dünyasına ve daha önce hiç yaşamadığı doğal dünyanın dönüşümüne dalarken kökleriyle yeniden bağlantı kurabilir ve aile sırlarını keşfedebilir, bu keşifteki tüm bağlantıları çok sevdim, serideki diğer kitaplara vurgular yaparak, diğer seri kitaplar arasında hepsi birbiriyle bağlantılı en güzelleri arasında diyebilirim. Hatta bu kurduğu bağlantılarda gelenek anlamında düzen-sistem üzerine kurduğu cümleler de ekstra etkileyici idi özellikle vurguları o yönde yaparken...
Nedense herkes aynı şekilde aşık oluyor ya da sen benim için başka bir aşk tarifisin farklı uçlardan bakan aşk tanımlamaları olsa da herkesin kalp atışının rengi yoktur herkesin kalbi atar rengine bakmadan çok güzel bir ifade idi kitapta*** saf ve onurlu uzaktan severken zira aşk bitmez, son kullanma tarihi yoktur tüm bunlarla anlık yaşadığımız zaman içinde kendimizi manidar sessizlik içinde örgülere sığındığımız vakitler de olur yada resimler... geçmişte olup bitenleri hiç sözcük kullanmadan, sabit bakışlarla, sessiz gülümsemelerle anlatan fotoğraflar, tüm bağlantılar çok güzeldi...
Kara Geçmişim, her okuru bir yerinden yakalayacak bir roman olup, zorluklar karşısında asla geri adım atmayan birkaç nesilin özgür ve tutkulu kadınlarının destanı gibi olup iyiki okudum, yaz günlerinde okumalara güzel tat biracakak tarzda bir kitap, tüm seriyi severek okudum, bence Meksika Edebiyatına girişte en rahat okunan yazar Laura Esquivel , tanışmak isteyenler için ideal bir seri... 
