“Bizler zamanın ve mekânın dışındaki kadınlarız, içinde yaşadığımız ülkenin diline bile sahip olmayan kadınlarız. Biz yurdu olmayan Mennonitleriz. Geri döneceğimiz hiçbir şey yok ve Molotschna'nın hayvanları bile evlerinde biz kadınlardan çok daha güvendeler. Bizim sahip olduğumuz tek şey hayallerimiz... Yani evet, tabii ki hayalperestiz." Bolivya’nın Mennonit kolonisi olan Monitoba’da pek çok kadın sabahları uyandıklarında ağrı ve uyuşukluk hissederler. Vücutlarında yara izleri olan kadınlar, saldırıya uğramaktadırlar. Önceleri bu saldırıların nedenlerinin dini olduğu ve kadınların günahları sebebiyle iblislerin yaptığı düşünülmektedir. Bir süre sonra ise anlaşılırki, kolonideki sekiz erkek kadınları güzelavrat otu ile bayıltıp onlara tecavüz etmektedir. Kitap başladığında bu bilgileri bize veren bir anlatıcımız var. Kendisi küçük yaşta ailesi ile birlikte koloniden göç etmek zorunda kalmış, dış dünyayı görmüş ve yetişkin biri olduktan sonra da koloniye geri dönmüş. Kitap temelde kolonide yaşayan kadınların bu saldırılar karşısında nasıl bir aksiyon alacaklarını temel alıyor. Üç seçenekleri var: Erkekleri affedip hiçbir şey yapmamak, kalıp savaşmak ve koloniyi terk etmek. Kitap boyunca kadınların bu üç seçenek arasından hangisini, neden seçtiklerini okuyoruz. Kitap konu olarak çok ilgimi çekse de anlatım ve üslup olarak maalesef beklentimi karşılamadı. Edebi hazdan uzak, çok yavan bir anlatım var kitapta. Kendini çok tekrar eden ve ilerlemekte çok zorlandığım bir metin oldu. Kitabın son elli sayfasında kadınların fikirlerinin netleşmesi ile birlikte hayat sorgulamalarını okumak keyifli olsa da, kitabın tamamı için aynı hazdan bahsedemeyeceğim. Yaşanmış bir olaydan ilham alınarak yazılmış olmasını çok değerli bulsam da, benim önerebileceğim bir metin olmadı. Yine de okuma zevkimize uymayan kitaplardan da bahsetmenin değerli olduğunu düşünüyorum. Daha iyi metinlerde buluşmak dileğiyle.

Konuşan KadınlarMiriam Toews · Epsilon Yayınevi · 202285 okunma

·

251 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve Büker