Feyzul Furkan'ı alırken acaba bunu da alsam mı diye düşünmüştüm ama pek öyle dualarını bir kitaptan yapabilecek kabiliyette görmediğim için bıraktım. Açıkçası duanın, ellerini semaya açmaktan çok öte bir şey olduğunu düşünüyorum. Hâliyle her an her saniyeden ziyade kendimi muhtaç hissettiğimde orada buluyorum. Tabi ki her an duaya muhtacız ama benim onu anladığım hallerde diyeyim. İnsanoğlu çok çabuk unutuyor belki ama benim asla unutamadığım üç sıkışmışlığım, var duayla döndüğünü hissettiğim. Birini söyleyebilirim. Babamın bir hastalığında ellerimden kayıp gittiğini hissettiğim bir zamandı. Allah'ım şimdi onu alırsan düz yolda bile yürüyemez olurum demiştim. Eriyordu babacığım gözlerimin önünde. Bir şey yap deyişini hiç unutmuyorum. Arabaya nasıl attığımı hiç hiç unutmayacağım. O sabahki kusmasını gördüğümde tamam dedim buraya kadar. Çok yanlış tabirlerle anlatıyorum belki ama kendimce bir adakta bulundum o zaman. Sen onu alma ben de demiştim... O zaman kendimi hem yetmiş yaşında hem yedi yaşında hissetmiştim. Boşuna sıkışmışlık demiyorum. Bazı anlarda karar vermek çok zor. Annem o gün bana hakkını helal etmedi ama olsun. Sonra ettiği için inşallah geçmiştir diyorum. Düşünüyorum da. DUA'nın zamanı geldiğinde anlamamak için, başka bir sebebe kapıya yönelmek için gerçekten aptal olmak lazım. Ya da kör. Kim olursa olsun. Allah hepimizin. Biz O'nunuz. Başka kimsenin değil. Bana babamı veren Allah'ım. Vermediğin her şeyden razıyım. Yine o gün ondan bir dua almıştım. Belki bugün anca hatırlıyorum ama hayatımın rengini değiştirdi belki. Baba duası bu kolay mı? Önünde kim durabilir? Ben kendi isteklerimden bir hayır görmedim.Allah her şeyin hayırlısını versin. Dua bir sanattır biliyorum ve bu sanatın icrasını da herkes kendince yapabilir. Kitabı severek okudum. Sadece bu şekilde kategorize etmezdim. Bana katkısı Esma’ül Hüsna oldu.

DuaKolektif · Server · 202044 okunma

·

46 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren