Herkese merhaba ayın bir diğer okuduğum kitabı Profesör Andersen'in Gecesi oldu. Yazardan okuduğum ikinci kitap. Üslubuna aşina olduğum için kitabı yadırgamadım. Farklı bir tarzda yazılan, merak uyandırıcı bir konuya sahip kısa bir eser. Edebiyat profesörü Andersen'in tek başına geçirdiği Noel gecesinde neler yaptığını anlatmasıyla başlıyor. Öyle pek bir ilgisi olmasa da yine de tüm rutinleri yerine getirmek isteyen profesörün gözü pencereye takılıyor. Ve dehşet bir sahneye tanık oluyor. Karşı pencere de bir adam bir kadının boğazına sarılıyor ve onu öldürüyor. Bu vahşet görüntüyü gören profesör ne yapacağını şaşırır fakat o kadar farklı bir davranış sergiler ki bizlerde anlam veremeyiz. Tek yapacağı şey telefonun ahizesini kaldırıp gördüğü manzarayı polise ihbar etmekti ama o böyle bir şey yapmadı. Her gün tuhaf ve histerikli duygularla katilin ne yaptığını izlemeye başladı. Bizler de Andersen'in kendini ve yaşanan trajik olayı sorgulayışını okuruz. Onunla birlikte bizde kendimizi bu tür bir olayda nasıl bir tepki veririz diye sorgulamaya girişiriz. Tabii sadece cinayetten bahsedilmiyor. Eserde vicdan, edebiyat, zaman gibi olgularında irdelenişini ve incelemesini görüyoruz. Tarzını ve farkını ortaya koyan yazar, insanın trajik bir olayla karşılaşınca verilmesi geren tepkisel davranışın tam tersi bir şekilde düşünme ve hareket edişini göstermesi ile ilginç bir okuma sunuyor bize. Grupça okuduğumuz bir eserdi. Grupta sevenler ve sevmeyenler oldu. Ben seven kısmında yer alıyorum. Eminim sizler de okuduğunuzda bu ikilemi yaşayacaksınız. O halde keyifli okumalar diliyorum hepinize. Bir sonraki kitapta görüşürüz. #kitapalıntıları *Çok acayip bir durum, yapmam gerektiğini biliyorum ama yapamıyorum. İşte böyle, yapamıyorum yani. *Son günlerde zamanın edebiyatı aşındırdığını ve yıkıma uğrattığını düşünüyorum, bunlar muhtemelen yeni düşünceler ama her halükârda ağır düşünceler. *Zamanın dişleri parçalıyor, öğütüyor beni. Zamanın dişleri düşüncenin ve sanatın en üstün tecellisini bile paramparça ediyor, solduruyor, eskitiyor. *Bizler yaşları ilerledikçe daha bir akıllanan insanlar olmayı arzuluyoruz ama bu doğru mu? *Hiçbir uygarlık bir cinayete tanık olan kişinin bu olaydan toplumu haberdar etmemesini kabul etmez, savunmaz. En kadim suçtur bu. *Acaba ben sınırsız bir insaniyetten mi mustaribim, yani ucu bucağı olmayan bir merhamet hissinden? *"Öyle bir durumdayız ki entelektüel meseleler üzerine kafa yoran, okuyan insan tipi artık oyun dışı bırakılmıştır..."

Profesör Andersen'in GecesiDag Solstad · Yapı Kredi Yayınları · 2021452 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sessiz Okur