BABALAR VE OĞULLAR.
Keşke içimde kitabın taptaze duyguları yankılanırken yazsaydım bu yazıyı, ama olsun.
Babalar ve Oğullar, Arkadiy ve Bazarov isminde iki genç arkadaşın, yaz süresince, birbirlerinin evlerinde konuk olarak aileleri ile geçirdikleri vakitleri, beraber gittikleri ve tanıştıkları başka insanlar arasında yaşadıkları ilişkileri, iki gencin fikir çerçeveleri etrafında sakin, niyeyse çok huzurlu ve bambaşka bir tarif ile anlatan roman. Kısaca böyle değineyim konusuna ama eser; arkadaşlık, aşk, aile ilişkileri, evlat sevgisi, psikoloji, politika vs gibi birçok konuyu içinde barındıran, okurken içinizde akıp giden ve sizi düşündüren keyifli bir roman.
Başlarda, babaları ile araları kötü olan, eksikleri ve yaşanmamışlıkları olan iki genci okuyacağımı düşünmüştüm. Ama farklı baba-oğul ilişkileri var: iki genç de babası ile fevkalâde iyi. Daha doğrusu, babaları evlatlarına karşı kesinlikle iyi. En mühimi sevgi ve saygı yitirilmemiş. Yalnızca her ebeveyn ve çocuk arasında görülebilecek kuşak farkı mevcut, iki genç babaları ile bazı konularda bu nedenle anlaşmazlık yaşıyor. Sanırsam oğulların taşkınlık ve şımarık halleri, aralarındaki kuşak farkını abartmaları, ufak pürüzler çıkarıyor.
"Bazarov Tipi" olarak akıllara kazınan unutulmaz Bazarov karakterini de tasvir etmek isterim; her türlü otoriteye, dine, inanışa, kültüre, milli unsura, sanata, aşka karşı çıkan; kabul etmeyen ve sürekli olarak bunları eleştiren, sorgulayan nihilist bir zamane gencidir. Onu herkesten ayıran budur, yalnızlaştıran, yabancılaştıran da budur. Her ne kadar kitapta bazı bazı tartışarak herkesle iyi anlaştığını okusak da Bazarov için için yalnızdır. Fevkalâde yalnız, ötekileşmiş. Çünkü farkında değildir ama reddettiği, kabul etmek istemediği her şey ile adeta hayatı, yaşamayı reddeder. Her insanın mutlaka birine de olsa değer verdiği olguları reddeder ve yalnızlaşır.
Hayattaki her türden otoriteye karşı çıkan Bazarov'un, aşkın otoritesine kapılıp aşkının karşısında, nasıl öylece kalakaldığını, karaya vurmuş bir balığın çırpınışları gibi çaresiz kalışını okumak inanılmaz keyifliydi. Aşkın bu yegâne güç ve tesirini böylesi bir karakterde okumak, hissetmek çok güzeldi. Anna ile olan bu gönül ilişkisindeki tepkileri, içine kapanışı ve kendine sinirlenişi, yediremeyişi; mağlubiyetinin akisleridir. Ve tabi Bazarov'u derin bir yalnızlığa iten de bu yenilgi olur.
Aşk ile ilgili diyaloglar, 
Ivan Turgenyev'in aşkı ele alışı çok nahifti. Kitapta aşkın böylesi bir önem derecesinde yer alması eseri parlatmış, çiçekler açtırmış.
Sona değinmeden, kitabı bitirdiğimde yüreğimi dağlayan şeyden bahsedeyim.
Bazarov, dünyaya umarsızca bakan ve bu bakışı ile anne - babasını da böyle gören bir evlat. Fakat tam tersi, babası ve annesi, özellikle annesi, oğulları için canını verecek, adeta oğullarına tapan, her şeyden çok seven, oğullarının üzerine hassasiyetle eğilen iki insan. Onların oğulları üzerine sevgi dolu çırpınışları karşısında Bazarov'un yine düşüncesizce onları umursamaz tavrı yaralayıcıydı. Sadece o yüreği güzel iki can için, saatlerce gözyaşı dökebilir insan...
Çok tavsiye ederim.
·
496 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.