Yeryüzüne ayak basan her insan aynı sebeple yaratılmıştır. Hepsi de bir sınava tabi tutulmak için doğmuş, yaşam mücadelesi vermiş ve sonunda ölmüştür. Bu geçmişte de böyle oldu, şimdi de böyle, gelecekte de böyle olacaktır. Ancak herkesin dönemi, sınav süresi ve ortamı farklıdır.
İnsanlar bir zincirin halkaları gibi peş peşe ve birbirine çeşitli bağlarla bağlı olarak yaratılmıştır. Hepsi de zincirin birer halkasıdır ve aynı işlevi görmektedir. Zincirdeki halkada işlevini görmek için bir takım aşamalardan geçer. İlk önce bebektir, anne ve babasının göz bebeğidir, tıpkı anne ve babasının da bir zamanlar öyle olduğu gibi. Daha sonra büyür, gelişir, çocukluk, gençlik, yetişkinlik, olgunluk, anne babalık ve yaşlılık gibi bir sürü merhaleden geçer ve zincirin bir halkası olur.
Bütün bu aşamalardan geçerken zincirin diğer halkalarına, bazen evlat, bazen anne, bazen baba, bazen eş, bazen de ata olur. Ama bu rollerin hepsi döngünün devam etmesi içindir.
Diğer insanlarla da arkadaşlık, dostluk, kardeşlik, abilik veya ablalık, komşuluk, yoldaşlık, okul arkadaşlığı, mahalle arkadaşlığı, iş arkadaşlığı ve vatandaşlık gibi roller paylaşır. Bazen yanıp tutuşan bir aşık, bazen de kendisi için yanıp tutuşulan maşuk olur. Ama bütün rol arkadaşları gibi o da sınavdadır. Bütün bu roller de sınavda çıkan sorulardır.
Yani anne ve baba da sınavdadır, evlat olan abla, abi ve kardeş te. İşçi de sınavdadır, işveren de. Öğretmen de sınavdadır, öğrenci de. Aşık da sınavdadır, maşuk da. Zalim de sınavdadır, mazlum da. Devlet başkanı ve bütün erkanı da sınavdadır, bütün memurlar ve vatandaşlar da. Zengin olan da, fakir olan da, alan da, veren de, muhtaç olan da, ihtiyaca cevap verecek olan da sınavdadır.
Hepimiz sınav arkadaşıyız. Kimse kimsenin yerine sınav olmuyor, herkes kendi sınavını oluyor. Ama herkesin sınavı da diğerleriyle oluyor. Herkes, diğer herkesle sınav oluyor. Kimse bir yere kaybolmayacak sınavı bittiğinde.
“Hepinizin dönüşü Allah’adır. O, her şeye gücü yetendir.” (Hud suresi 4)