Attila İlhan 'ın şu sözü ile başlasam yeridir.
"Türk aydını dediğimiz kişi, batı'nın manevi ajanıdır.
Attila İlhan"
Türk milliyetçilerinin önemli bir değeri ve kalemi olan Emine Işınsu hanımefendi, bu romanında adına burjuva, beyaz Türk, jakoben dediğimiz çakma aydın sınıfının eleştirisini yapar.
Kitap 80'li, 90'lı yıllarda ki toplum ve aydın eleştirisi yapsa da aslında Türkiye'nin Tanzimat'tan beri yani yaklaşık 150 yıldır olan halkı küçük gören, üstenci çakma aydın sınıfını ağır bir şekilde eleştirmiş bunu yaparken kültürel, örfi ve dini değerlere sahip çıkan bir perspektif ile yapmıştır. Bu kitap yazıldığı zaman usta yönetmen Osman Sınav tarafından TRT'ye dizi olarak çekilmiştir her şeyi tamamlanan dizi aydınları eleştiriyor diye yayından çekilmiştir ve yayınlanmamış olup yarıda kalan bir proje olmuştur. Bugüne kadar okuduğum kitaplar içerisinde çakma aydın, beyaz Türk dediğimiz kesimi en iyi eleştiren bir baş yapıt diyebilirim.
Ayrıca şunu da belirtmeliyim ki kitap çakma aydın sınıfını eleştirmenin yanı sıra feminizm ve feministleri de ağır bir şekilde eleştiriyor yani bir kadın gözünden feminizm ve feminizm zihninin eleştirisini de okuyoruz. Gerçekten çakma aydın sınıfı ve feministlerin hakkını veren bir romandı...
Merhum Oktay Sinanoğlu'da bu çakma aydın sınıfı için bu sözleri söylemiş ve ağır bir şekilde eleştirmiştir.
"Bir millet her nesilde yeniden doğar. Yani bir milleti yaşatan kendi gelenekleri ve binlerce yıldır gelen kültürüdür. Kültür; Hakkari'de bale gösterisi yapmak demek değildir. Kültür; arada bir konsere gidip hava atmak değildir. Çağdaşlık; Moda'nın ara sokaklarında köpek gezdirmek değildir. Bizde böyle sahte çağdaş ve sahte aydın kesim yetiştirilmiştir. Bizde demeyelim. Her sömürgede böyle sahte çağdaş ve aydın sınıfı yetiştirilmiştir. Bunlar kendi kültüründen kopup kendi halkından tiksinen, kendi kültürüne yabancı, ama arada halkçılık edebiyatı yapan tipler yetiştirilmiştir. Sonra da bunlar Türkiye'nin başına bela edilmiştir.
