Zamanın birinde çok samimi iki arkadaş birlikte define aramaya karar vermişler. O kadar samimilermiş ki, biri olmadan diğerinin boğazından bir şey geçmezmiş. Dağ tepe demeden gezmişler, civardaki bütün köylerin yakınlarında aramalar yapmışlar.
Uzun süren aramalardan sonra bir köyün yakınında yaptıkları kazı sonucunda bir sandık altın bulmuşlar. Sevinçten havalara uçmuşlar, kucaklaşmışlar oturup ağlaşmışlar. Kendilerine geldikten sonra acıktıklarını anlamışlar. Ne yapalım ne edelim diye düşündükten sonra, birinin sandık başında beklemesine diğerinin de köye gidip biraz yiyecek içecek getirmesine karar vermişler.
Biri altın sandığının başında beklemiş, diğeri de güzel duygularla köyün yolunu tutmuş. Yolda giderken altınların parıltısı aklından çıkmıyormuş, “arkadaşım olmasaydı o altınların hepsi benim olacaktı” diye düşünmeye başlamış. Altınların başında oturup bekleyenin işi daha da zormuş, altınlara baka baka o da aynı şeyi düşünmeye başlamış.
Köy yolunda giden sonunda kararını vermiş. Köyde karnını iyice doyurduktan sonra arkadaşının yemeğine zehir koyacaktı. Altınların yanında bekleyen de arkadaşını neden geç kaldın diye kızarak öldürmeye karar vermiş. Bunun için uygun bir taş ta bulup, kafasına vurup öldürecekti. Bu da onun kesin kararıydı.
İkisi de kararlarını uygulamışlar. Altınların yanında bekleyen, arkadaşı gelince “nerde kaldın be adam, burda açlıktan öldüm” diyerek öfkeyle arkadaşını öldürmüş. Sonra oturup bir güzel karnını doyurmuş, çok geçmeden oracıkta o da ölmüş.
Bir sandık altın. İki can ciğer arkadaş, biri bir tarafta, öbürü de öbür tarafta, kalakalmışlar öylece. İkisine de yar olmamış. İkisi de hem arkadaşını hem de kendisini bitirmiş. Hem dünyaları bitmiş hem de ahiretleri. Halbuki altın ne yenirmiş ne de içilirmiş. Dünya var olduğundan beri de aynı altın varmış ve kimsenin işine de gerçekte yaramıyormuş.
Bu dünya kime yâr olmuş ki, onlara da yar olsun. Nereye gidersek gidelim, ne olursak olalım, ne kadar zengin olursak olalım, dünyanın süsüne şatafatına kanmayalım. Kalbimizi daha kıymetli şeylerin sevgisiyle dolduralım. Asıl zenginlik gönül zenginliğidir.