Gönderi
Bazen tarihi belli bir sınav için çok çalışır çaba sarfederiz. Uzun süren bütün çabalar sadece o bir iki saatlik sınav içindir. Bazen de, hayatımızda gördüğümüz bütün eğitimler, başımızdan geçen bütün tecrübeler, bütün bilgi birikimimiz bizim bilmediğimiz bir an içindir, bizim hesaba katmadığımız bir mücadele, bir sınav ya da bir görev içindir. İşte Mehmet Akif de öyle ilim, terbiye, ahlak, karakter ve diğer donanımlar açısından kendisini hesaba katmadığı, farkında olmadığı bir görev için hazırlamıştır. Mücadele zamanı gelip çattığında o çoktan hazırlıklarını yapmıştır bilip bilmeden. Kurtuluş mücadelesinde o kadar çaba sarfetmiştir ki, onun yerini ancak kendisi doldurabilirdi. Akif milletin kurtuluşunu, milletin içinde zaten var olan Allah inancında, ümmet bilincinde, fedakarlık ve kardeşlik bilincinde aramıştır ve nitekim yapması gereken ne varsa yapmıştır. Akif milliyetçiliği ümmetçilik olarak algılamış olup kavmiyyetçiliğe inancından dolayı şiddetle karşı çıkmıştır. Kurtuluşu islamda görmüş ve batı medeniyetini tek dişi kalmış canavar olarak nitelemiştir. Evet kurtuluş mücadelemiz başarıyla sonuçlanmıştır. Ancak sonunda yüzünü batı medeniyetine dönen, geçmişine rest çeken, kendi halkının bin küsür yıllık inancını yobazlık olarak niteleyen bir ulus devlet kurulmuştur, ve olanlar olmuştur. Akif ve onun gibi düşünüp yaşayan bütün benzerleri bir kenara itilmiştir. Hatta Arnavut olması nedeniyle hor bile görülmüştür. Olanları hazmedemeyen Akif kendi isteğiyle sürgüne gitmiştir. Sonunda vatan hasretine dayanamayıp ömrünün sonlarında İstanbul’a gelmiştir. Ölürken hiçbir miras bırakmayan Akif’in cenaze merasimine devlet erkanı katılmayıp, katılan öğrenciler de sorguya çekilmiştir. Akif bizim bağrımızdan çıkıp, bizi bize anlatan ve ruhumuzu yansıtan ender bir şahsiyettir. Biz Akif’e o kadar büyük bir özür borçluyuz ki, ne kadar özür dilesek azdır. Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun.
·
24 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.