Item: Umudun 41 Düşü
Author: meltem

meltem

@_melce·

27 Haz 2023

100 syf.

Puan vermedi

HASILI :)

Şöyle hızlı bir giriş yapacağım: Yazarımıza ''Gardını al!'' diyerek başladım okumaya. Bu, kitabı okurken ve okuma sonrasında yapacağım eleştirilerde iyi niyetli, olumlu, eksikleri azaltacak bir ifadeler topluluğunu değil de neyi düşünmüşsem, onu söyleyeceğimi belirten bir harekat ve de eleştirilere yönelik bir savunma -farkındalık, kabul ve gerekiyorsa karşı yorum- beklentisini ifade eden bir hazırlık aşaması oldu diyebilirim. Yazar ve de şahsım olan okuyucu için elbette. Bu nedenledir ki yapacağım incelemenin de TORAMAN'ın kitabı sonunda dediği üzre ''büyük oranda amacına ulaşmış'' olmasını diliyorum öncelikle. Yani ki 'kalemini gerçek bir kılıç olarak görüp başkalarına saplamak için yazanların kaleminden ancak kan damlar fakat kalemini kendisinden sonra gelecekler için bir araç, şifa ve fikir olarak belirleyenlerin kaleminde kan da olmaz irin de.'' deyişi istikametinde araç, şifa ve fikir temelinde; Ve hatta: 'benim kalemimden kan değil süt damlıyor.' geceler boyu böyle geleceği emziriyorum' diyen Dilaver CEBECİ'nin kastettiği neticesine ermek üzere... Kısaca, 41 Düş'ün düşündürdüklerinin benzerleri ile başlıyorum söze! :) ''Gardını al!'' söylemime karşılık aldığım cevap da takdire şayan oldu: ''Gardımı indirdim ve kendime şöyle dedim; darbe geliyorsa gelir, beni yere serebilir ama bir gün mutlaka ayağa kalkacağım." Öncelikli savunması bu derecede kuvvetli bir genç yazarın kitabını okumak, bu andan itibaren haliyle sayfalara olan merakımı da artırdı. Cümle kulağa basit gelebilir fakat hayat; darbelerin insanları sendeletmesini, bazen yaralanmalarına sebebiyet verişini, omuzlardaki yükü artırışını bizlerin önüne çıkardıkça günden güne, 'ayağa kalkmanın' o kadar da basit bir eylem olmadığını kavrayacağızdır. Bu vesileyle ve de güzel bir günün arifesinde hepinize düşünce kalkabildiğiniz günler dileyelim ve devam edelim yolumuza. TORAMAN -yazar, hitabı biraz mesafe ve yabancılık kattığından ve de kendisini artık bir miktar tanıyor olduğumdan kullanım dışı kalacak gibi görünüyor- kitabını 'umut' üzerine isimlendirmeyi seçmiş ve de içinde 41 kısa fikir, düşünce yazısı bulunmasından ötürü adına Umudun 41 Düşü demiş. Umutla dolu bir insan olduğunu ve de umudunun yanına katık ettiği, İsmet ÖZEL'in dediği şekliyle 'kendi kabuğu içinde avunmayı seçme'nin zıddı olan 'gerçekçi' bir hayal dünyasını her zaman diri tuttuğunu anlatan bu kısacık adlandırmaya esasında bir hayat hikayesinin özeti diyebiliriz sayfaları birbiri ardına okudukça. Yazıların içeriği birbirinden bağımsız konular gibi görünse de günümüz problemlerinden öncelikli olarak seçilmiş ve birbirini etki altında bırakan ve de birbirinden etkilenen meseleler olduğundan, yaşama farklı pencerelerden fakat aynı niyetle bakan, ortak bir 'hedef'in ürünü olduklarını ifade edebiliriz. Bu arada metinlere seçilen başlıklara da değinmem gerekiyor: Şiir, Süt ve Kan, Cahilliğin Başı Bilmektir, Duyar ve Duyarlılık, Linç ve Bilinç, Yaşıyor muyuz? Ölmek İçin... gibi başlıklar hoş bir intiba bıraktı bende. 19 yaş birikimin sağladığı bir kitap olarak karşımıza çıkan eser, bu bağlamda oldukça ölçülü, anlaşılır ve de esaslı diyebileceğim düşüncelerden, farkındalıklardan, dolayısıyla cümlelerden oluşuyor. Yazarın düşünceleri açıklarken kullandığı örnek, öz alıntılar ve TDK'ye başvurarak kelimelerin tam manasına inme yolu, verilmek istenilen mesajı destekleme adına güzel bir seçim. Kendisinin ''En büyük gücün kelimelerde olduğuna inancımdan olsa gerek, kalıpları ve deyişleri kullanırken ucunun bucağının nereye varacağını hep düşünmüşümdür.'' ifadesi bu şekilde gerçek zemine oturuyor diyebiliriz hatta. Veteriner hekim olan yazar zaman zaman mesleğin getirisi olduğunu sandığım bilgileri de serpiyor cümleler arasına; ayriyeten kitabı okurken bazı isimleri, eserleri not almanızı; eksik bilinen klişeleri eksiksiz olarak algılamanızı sağlamaya çalışıyor da bence. 'Carpe Diem!' misali... :) Okumanın, yazmanın yaşı yoktur deriz; doğrudur fakat gençlik çağlarında okur-yazar (!) olmanın önemi ileriki yaşlara oranla daha kıymetlidir bana kalırsa. TORAMAN hayatının kıymetli bir dönemini, kıymetli bir şekilde geçirmiş ve de geçiriyor diyebiliriz bu durumda. Okudukça ileride kaleminden dökeceği cümlelerin ne seviyelere geleceğini merak ettiğimi de ifade etmeliyim. Şimdiii, gelelim incelemenin kan değil de süt damlatan bir başka boyutuna. :) Kitabın ilk yarısında ciddi anlamda beğeni ve de takdirlerle başlayan okuma sürecim sonlara yaklaştıkça bir miktar acemiliğe dönen satırlarla karşılaşmadı değil. Fakat bunu oldukça hoş ve de tabii buluyorum zira yaş ve ilk olma özelliğine bakılırsa nazar boncuğu diyebilceğimiz az miktarda cümlelerden bahsetmekteyim. Bir iki imla-noktalama hatasının da giderilmesi gerek. Bir de en çok içime oturan kısım olarak; hasılı, paye, namütenahi, yekpare gibi kelimeleri kullanıp da araya bir de 'bir tık' grubunu eklemiş olması örneğini verebilirim. Bütün bunların nihayetinde, şimdiki yaşıma değil fakat daha öncelerine lise, üniversite dönemlerime ve de etrafımda bu dönemlerini henüz yaşamakta olan gençlere tavsiye edebileceğim; tavsiye etmekten memnun kalacağım bir eseri okumuş oldum. TORAMAN'ın, ''Bu kitabın son sözleri aynı zamanda yazarlık maceramın ilk adımını teşkil ediyor. Bu maceraya tanıklık etmiş olan siz kıymetli okuyucu; umarım keyif almış, biraz tebessüm etmiş, biraz 'Hakikaten öyle.' demiş, biraz 'Zavallı, kim bilir burada ne anlatmak istiyor.' demiş, biraz da düşünmüşsünüzdür. Eğer bunlardan biri veya birkaçı kitabı okurken başınıza geldiyse kitap büyük ölçüde amacına ulaşmış demektir.'' ifadeleri ile sona erdirdiği kitabına, ''Biri -zavallı kısım- hariç hepsi başıma geldi ve de kitap büyük ölçüde amacına ulaştı.'' ekimle özet yorumumu yaparak ben de sonu getiriyor; yazarımızın kalemine ve ilmine kuvvet diyerek devamını beklediğim gerçeği ile incelememi sonlandırıyorum.