Bir doğuşa ihtiyacım vardı: ben de yazdım.
Aslında bir şeyi açıklamayı, onun anlamına olan büyük bir ihanet olarak görüyorum. Hatta lanet olsun bütün açıklamalar ve analizlere... fakat yine de bunları yapmak için durduramadığım bir arzu duyuyorum içimde.
Evet. Bir doğuşa ihtiyacım vardı.
Kendimi hep anda, akıyorken ve sürekli doğum halinde hissediyorum uzun süredir. Bu hiç son bulmuyor... nedense bir süreğenlik kazandı giderek. Doğmuş olamıyorum bir türlü. O rahime sıkışmışım beni itiyor sürekli fakat çıkamıyorum. Mutlak bir takılı kalmışlık hali.
Evet. Sürekli doğuyorum ama doğamıyorum, doğmuş olamıyorum.
Bu yüzden elime telefonu alıp o bembeyaz ekranına harfleri dizerek bu kısa yazıyı yazdım. İstedim ki bu his aksın bir yere ve bir beden doğabilsin sonunda. Doğmak istedim, kelimeler aracılığı ile belki...
Doğdum mu peki? Hayır.
Ama bu hissiyatı bir nebze olsun hafifletebildim. Belki de bu sürekli doğuyor olma hali bana daha çok yazdıracak, belli ki daha çok doğuma şahitlik edecek bu parmaklar. Bitsin isteyip istemediğimden emin değilim artık.
Evet. Doğmuş olmak belki de ölüme atılan küçük bir imza. Hep doğuyor kalmak dileğiyle öyleyse...
Silva
@XXIII
·1yıl
Geliş
Annenin rahminde çırpınan bir beden... boğulacak eğer öbür tarafa geçemezse, onu sarıp sarmalamış plesanta hava kaçırıyor... İçinde yüzdüğü uçsuz bucaksız sıvı sızdırıyor... boğulacak eğer nefes almayı öğrenemezse. Haykırıyor beden... yuttuğu amniyon sıvısı dolduruyor midesini. Uyukla! Uyukla ki bir ırmak gibi ak uterustan bu tarafa. Uyukla ufak