22. Gün 22. Konu 22. Hikâye
AYRILIK
Biz sevdik mi dünya karışır evrene, evren karışır duygulara. Biz sevdik mi krallar soytarısız kalır, müzikler notasız. Biz sev dik mi insan delirir. Böyle bir aşkın olmayacağına inananların haritaları silinir. Biz sevdik mi her şey durur, zaman o olur. Ri, sevdik mi, benliğimizi ona bağlarız. Hayatlarımızı avuçlarına teslim ederiz. Sevgimiz masum, aşkımız şımarık olur.
Ellerini tutsam kalbim durur. Kalbini dinlesem gözlerim kapanır. Seninleyken hâlâ alışamadığım şeyler var. Mesela, “seni seviyorum!” dediğin her an, ilk an gibi heyecanlanıyorum. Buna bir türlü alışamadım. Bir de panik oluşlarım var. Yemeğini yedi mi? Gülümsemeyi unuttu mu? O da özledi mi? Böyle sorılar geçiyor kafamın içinden. Sonra panik oluyorum ilgisiz mi bırakıyorum diye. Sakarlıklarına ne demeli? Karşısında nasıl duracağıma alışamadığım için elimi ayağımı nereye koyacağımı bilmiyorum. Bilmiyordum...
var Madem gidiyorsun, sana itiraf etmem gereken şeyler İtiraf ediyorum, yalan söylemedim. Bir an bile seni sevmek ten vazgeçmedim. Aklımdan hiç çıkarmadım. Bir dakika bile yanımda olmadığın zaman özledim. İtiraf ediyorum, seni hiç aldatmadım. Sözlerine inandım. Sana güvendim. İtiraf ediyo rum, seni sevdim.
Şimdi gidebilirsin. Mutluluk, sana kal demek değil. Mutluluk, sana neden sormak değil. Mutluluk, bana ihanet etmende değil. Sahi, nedir mutluluk? Gözyaşlarıma aldırış etme. Bunlar üzüntünün gözyaşları değil. Bildiğim bir şeyi yanlış biliyormuşum. O vüzden ağlıyorum. Son bir şey itiraf ediyorum. Ben mutluluğu "sen” biliyordum. Bana mutluluğun “sen” olmadığını öğrettin.
Teşekkür ederim.
Sen bensiz bir hayata, ben hayatsız bir ölüme gidiyorum! Hoşça kal!
Sayfa 82 - Halit BOZTEPEKitabı okudu
··
76 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.