Herkese merhaba, Dikenler ve Güller Sarayını okuduktan sonra hemen ikiye başlayacaktım. Fakat seriyi hızlıca bitirmek istemediğim için araya birkaç kitap sokmaya karar verdim. Bunlardan ilki Turnanın Soyu oldu. Kitabı ben aşırı heves ve merakla aldım. Hatta kitabın çevrildiğini görünce de çok sevinmiştim. Çünkü yabancı okurlarda bu kitabı fazlasıyla görmüştüm. Kitabı geçen gün okumaya başladım ve kısaca fikrimi söylemem gerekirse beni biraz yerden göklere çıkartan sonra tekrar yerlere vuran bir kitap oldu. Ne demek bu? Hemen anlatayım; kitabı ben her ne kadar feci bir fantastik olarak gelmesini beklesem de tarihsel bir kurgu olarak karşıma çıktı. İçinde de hepsinden biraz biraz gizem, gerilim, romantizm ve fantastik var. Kitabın ilk başları benim için durgun geçti. Çünkü problem benim için (bu söyleyeceğim kitabın ilk sevmediğim özelliği, okumak isteyenlerin beklentisi düşebilir) yazarın anlatımı oldu. Yani kitabın ilk başından son sayfasına kadar anlatımda bir problem olduğunu düşünüyorum. Detay diye bir şey yok yazarda. En önemli konuları, gizemlerin detaylarını, insanların anılarını, olayların gelişini ve yaşanışını hep bir belirsizlikle anlatmış. Ancak kitabın en anlamsız yerlerini de detaylandırmış. Olayların hep kırılma noktalarında ben şöyleydim "Eee?? Dur bi dk! Nasıl yaa? Amaa.. NE?" Sonra olayı ucundan da olsa yakaladım ve hoşuma gitmeye başladı. Ortalarda ise resmen çılgına döndüm. Kitap BAM! bir anda benim için 8/10'a yükseldi. Olaylar resmen su gibi akmaya ve karakterler delirmeye başladı. Dedim 'Harika gidiyor!' Sonra sayfa numarasını bile verebilirim. Bir noktaya geldi. İşte o kitabın kırılma noktası oldu. Her şey yavaş yavaş gün yüzüne çıkmaya başladı. İşte o zaman daha çok beğendim. Muhteşem gidiyordu kitap, MUHTEŞEM! Sonra neyi farkettim biliyor musunuz? Sağ elimde kalan okumamış sayfaların ne kadar az oluşunu.. İşte o zaman dedim 'Ahh hayıırr..' Çünkü kitabın başından beri çözülmesi gereken detaylar yavaş yavaş ortaya serilirken, karakterlerin asıl niyetleri ortaya çıkarken ve tüm olaylar aydınlanırken.. kitap bitti. (Kitabın ikinci sevmediğim özelliği geliyor.. Yani sonu) Yazar, son 3-4 sayfada ve yazdığı bir epilogda her şeyi bitirdi. Kitabın sonunu açık bırakmış. İkinci kitap gelse gerçekten yeridir. Fakat bu olmadı, kitap tek maalesef. Yani şuan ben hem mutlu, hem mutsuz, hem de umutluyum. Kitap belirsiz bitti ama bazı açıklamalar ve olaylar her şeyin iyi olacağını ve iyi sonuçlanacaklarını hissettiriyor. O yüzden çok düşünmemeye çalışıyorum. Kafamdan diyorum ki bu olmuştur, sonra şu şunu yapmıştır falan. Yani iyi düşünmeye çalışıyorum.. Böyle sonlardan gerçekten hiç hoşlanmıyorum. Belirsizlik hiç bana göre değil. İyi ve ya kötü kitabı bitir işte ve bana bir sonuç ver. Bu şekilde.. Beğendim ama orta. Çok iyi kısımlar da vardı, daha iyi yazılmasını ve anlatılmasını istediğim yerlerde. Direk farklı bir kitaba geçiyorum. Hepinize iyi bayramlar diliyorum, sizlere çok sevgilerimi ve saygılarımı sunuyorum.
