İlk üçleme bitmiş de seri yeniden başlamış gibi hissettirdi kitap. Sanki her şey baştan başlıyor ama çok daha heyecanlı, hüzünlü, kaos dolu bir şekilde. 
Beni Yakma serinin üçüncü kitabıydı ve Warner ve Juliette'e rağmen pek beğenmemiştim bu kitabı. Bitirdiğimde de kendime 'bundan sonra ne olabilir ki?' diye soruyordum ama çok fazla şey olabiliyormuş.
Kenji'yi daha uzun okuyabilmemizi çok sevdim. En sevdiğim karakterlerden ve kitap onsuz çok daha sıkıcı olurdu bence. Naazera'yla da çok güzel olacaklarına eminim ona da ısındım gibi.
Warner için her kitapta ayrı üzülüyorum ama bu kitap bir ayrıydı. Bütün kitap boyunca acı çekti, her şey onun sırtına yüklendi, doğru şeyi yapmaya çalışmasına rağmen kimse onu dinlemedi ve üzülen yine o oldu. Bu kadar şeyden sonra nasıl bu kadar mükemmel olabildiğini düşünmeden edemiyorum.
Adam kitapta nerdeyse hiç yoktu. Evet, hiç sevmiyorum ama ilk 2 hatta 3 kitap boyunca baş karakter olarak tanıtılan karakterin bu kitapta bi anda yok olması saçma geldi. En azından Warner'la daha fazla konuşmalarını isterdim.
Juliette'i ilk iki kitapta çok seviyordum. Çok saçma hareketler yapmasına rağmen bunların bi sebebi olduğunu bilerek kendimce affediyordum fakat bu kitap artık fikrimi değiştirdi. Sürekli birilerine insanları öldürmek istemediğinden bahsediyor hatta Warner'a bile onun kimseyi öldürmesini istemediğini söylüyor fakat bir sinir kriziyle 600 kişiyi öldürdükten sonra pişmanlık duyduğuyla ilgili hiçbir şey göremiyoruz. Sadece 'bunu yapmak istemememiştim' tarzı bir iki cümlr kuruyor ve sonraki bölümde hiçbir şey yaşanmamış gibi devam ediyor. Umarım serinin sonraki kitabında da bu şekilde değildir.
Bu eksiklere rağmen kitabı beğendim ve bazı şeyleri önceden tahmin etsem de asla tahmin edemeyeceğim şeyler de oldu. Sonraki kitabı çok merak ediyorum.
·
156 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.