.. var olmak, o katlanılmaz duygu, arzu, korku, tik ve seğirme karışımı mıydı? Başka birisi olmak, bir şeydir ve yalnızca tek bir şeydir... Sır, ‘Cleave Üçlemesi’nin ikinci kitabıdır. Hikayenin çatısı ünlü edebiyat profesörü Axel Vander İkinci Dünya Savaşı dönemine dayalı sırdır. Diyor ki kitabında * Bütün hayatım boyunca yalan söyledim. Kaçmak için yalan söyledim, sevmek için yalan söyledim, mevki ve güç için yalan söyledim; yalan söylemek için yalan söyledim. Bu bir yaşam tarzıydı: Yalan ve yaşam, neredeyse birbirinin anagramı. " o kadar çok gömlek değiştirdim ki hepsi yırtık pırtık oldular." Yüzünden maskeyi söküp al ve karşına çıkan şey - bir başka maske Yazar John Banville, hikayesini karanlık bir geçmiş üzerinden bir çok katmanın birbirinin tetikleyicisi şekilde sarmal bir kurgu ile okuyucuya sunmuş. Der ki kendisi ‘karanlık, sert, acımasız bir kitap’. "Sır, benim değer verdiğim ama başkalarını dehşete düşüren canavar çocuğum. Garip olan şu ki, tüm sertliğine rağmen, bir tür aşk hikâyesi” Anahtar kelimeler ile ifade etmek gerekirse Benlik, hafıza oyunları, hayal ve gerçeklik, aşk ve ölüm, hatırlama ve unutma ve deyim yerinde olursa bir tür kefaret ödeme kelimelerin gücü neye yetiyorsa, o güzellik ve titizlikle dile gelmiş ve yüreğe işlemiş. Pasajlar duyguların ağırlığı ve titreşimleri ile yüklü.. Tirajik bir başlangıç ve trajik bir son.. Kitabı beğerenerek ve sarılarak okudum. Kurgu, kişilik karakter örgü muazzam inşaa edilmiş. Tabi ki bu bağlamda edebiyat severlerlere tavsiye ederim. Birkaç alıntı ile noktalayalım. *Ben ne biliyorum? Neye kefil olabilirim? Ne "ruh" var ne de mantık, ne düşünce, ne bilinç, ne tin, ne irade, ne de gerçek: Hepsi uydurma... *...Oldum olası hep kendimden fazlasıydım ve şimdi hiç olmadığı kadar büsbütün ikiye bölünmüştüm... *Bizler, herhangi birimiz, kendimiz için bile özelliklerimizin toplamından daha fazlası mıydık? Ben dürtüler, korkular ve rasgele düşlemlerin hareket eden bir bileşiğinden fazlası mıydım? *Zaman bu, diye düşündü, zaman kavistir ve gittikçe dikleşir. *.. "Seni sevmekle," dedim, "seni dünyadan ayırdım ve şimdi seni geri veriyorum. ...... *Hiç kimse varlığını bilmiyorsa, bir sır ne işe yarar, gücü neye yeter? *Zamanı nasıl harcadık, sıradan saatleri, durgun sabahları ve uyuşuk öğlenleri, bomboş koridorları ve patlama sonrası şok dalgaları gibi yoğun havasıyla akşamları nasıl geçirdik? *Her zaman böyle değil midir? Aşk denen şey, kendi parlak yansımamızı seyrettiğimiz perdahlanmış altından yapılma ayna değil midir? Ah, bakın suçumdan nasıl da sıyrılıp çıkmaya çalışıyorum: Bütün aşıklar aslında kendilerine aşık olduğu için çoğunluğun içinde yalnızca bir kişiyim. *Her gün çaba harcamadan ve fark etmeden sayısız defa başka kişiliklere bürünmüyor muyuz? -Şaşırtıcı olan şey hatırlıyor olmamız değil, unutuyor olmamız - Keyifli okumalar dileklerimle..