Sessizlik... Çığ gibi büyüyen sessizliğimiz. Sizin hiç oğlunuz öldü mü?
Hiç çok sevdiğiniz birinin bir daha dönmemek üzere çıkıp gidişini izlediniz mi? O sabah da herhangi bir sabah gibidir. Gene kahvaltısını atlamış, aç karnına sigara içmiştir. Sinirlidir, sabahları hep olduğu gibi. Atkısını evde unutmuştur. Sanki o gün daha mi tedirgindi, yoksa sonradan düşündüğünüzde, o sabahı binlerce kez belleğinizde kurguladığınızda size mi öyle gelmişti? Bilseydiniz... Gelişigüzel bir veda yerine onu bir kez daha kucaklardınız. Kucaklar, bırakmazdınız. Dünyanın tüm bağlarıyla bağlardınız onu, tüm bağlılıkları, vaatleri, yeminleriyle. Sırf o kapıdan çıkıp gitmesin diye dünyayı durdurmanız gerekse durdururdunuz. Bilseydiniz..
(...)
Siz hiç başına ne geldiği bilinmeyen birini beklediniz mi? Saatlerce, günlerce, telefonun başından ayrılmadan, her çalışında boş umutlara, korkunç korkulara kapılıp... Her saniye yüreği nizden acıyla kopup yere düşmekte, parçalanmaktadır sanki. Zaman, taşıdığı ağır yükten tıkanmış gibidir. Saatlerin o korkunç uğultusuna artık dayanamazsınız, duvarlar üstünüze üstünüze gelir. Asansör sesiyle canlanır, soluğunuzu tutarak çıktığı katları sayarsınız. Ayak sesleri. Yalnızca komşuymuş.
(...)
Kurşunlardan, çığlıklardan, ölümlerden, katliamlardan sonra mahkeme salonlarına düşen sessizlik.
Siz hiç tuhaf bir biçimde çalan zil sesiyle ya da aynı anda çarpan araba kapılarıyla uyandınız mı? Hiçbirini dövülürken izlediniz ya da dinlediniz mi? O korkunç yaratığın şimdi sizin başucunuza çöreklendiği ânı yaşadınız mı?
Bunları yaşamamış olabilirsiniz ama böyle bir anınız vardır: Altı yaşlarındasınız, hiç kimse bir kedi yavrusu için neden bu denli kederlendiğinizi anlayamaz: Gözlerinizin ışığı aniden sönmüş, gülümsemeniz ilk kez sahteleşmiştir.
(...)
Siz hiç birini, "ona değil, bana yapın," diyecek denli sevdiniz mi?
Sizin hiç oğlunuz öldürüldü mü?
Sayfa 112 - Everest Yayınları
·
60 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.