NOTLAR:
Padovalı Marsiglio'nun ya da Marsilius'un ( 1275-1342), Barışın Savunucusu (1324) adlı eseri "laikliğin" çok daha radikal bir ifadesiydi. Paris Üniversitesi'nin rektörü olan Marsiglio, papalığın dünya barışını yok ettiğini savunuyordu. Çözüm, toplumun bütününden türemiş olan, tüm beşeri kurumları yöneten hukuk yoluyla papalığın yürütme yetkisinin kısıtlanmasıydı. Marsiglio meşru hükümete temel olarak halkın rızası ilkesini vurgulamakla kalmadı, aynı zamanda papalığın resmileşmiş ilahiliğini de reddetti. r kurum olarak meşruiyetinin kalbine yönelen papalığa yapılan bu saldırılar, Aristoteles ve Roma hukukunun görüşlerini kullanmıştı. Fransisken rahibi Ockhamlı William ( 1285-1347), Papa XXII. John Fransisken yoksulluk teolojisini reddettiği için onun bir kafir olduğu sonucuna vardı. Ockham sapkın bir papanın görevden alınabilmesi ile ilgili eski kanoncu tartışmaları canlandırmanın da ötesine geçip, kiliseye tabi hiçbir kurumun, hatta genel konsülün bile kiliseye bağlılığı kesin olarak tanımlayamayacağını varsaymıştır. Ockham'a göre bütün kilisenin
yanılmış olamayacağını iddia etmek, papa ve konsül hakikati inkar ettiğinde dahi, gerçek imanın açıkça belirtilmemiş kişilerde yaşayabileceği anlamına geliyordu. 1301 yılında VIII. Boniface'in muhaliflerini desteklediği gerekçesiyle Floransa' dan sürgüne gönderilen İtalyan şair Dante Alighieri ( 1265-1321), sadece İlahi Komedya'sında değil, aynı zamanda Monarşi Üzerine eserinde de papalığa ve papalara
saldırmıştır. Monarşi Üzerine'de papalığın idam ve aforoz etme gibi tüm dünyevi yetkilerinin elinden alınması gerektiğini, ayrıca dünyevi barışın imparatorun yetkisi altında evrensel bir monarşi gerektirdiğini ileri sürmüştür.
Bugün üniversitelerde doktora öğrencilerin girdiği ve tez ya da
bilimsel incelemelerini savundukları günümüzün sözlü sınavları da aslında ortaçağ üniversitelerinde yaygın olan bu katı akademik uygulamaların soluk bir yansımasından başka bir şey değildir. Mülakatın biçimi tam olarak, Martin Luther'in Doksan Beş Tez'inin yanı sıra birçok Reformasyon eserinin biçimiyle aynıdır. Bu ve başka bakımlardan, Reformasyon üniversitelerin içinden çıkmış bir harekettir.
Hayatı boyunca, Luther sürekli İncil'in geniş kitlelere ulaşabilmesi için tercümelerinde açıklayıcı önsözlere yer vermeye ve hatta gözleri zayıf olanlar için büyük puntolu baskılar yapma planları üzerinde çalıştı.
Reformların en belirgin sonuçlarından biri ortaçağ Katolik kilisesinin çok sayıda kiliseye bölünmesidir.
Rasyonel ve inanca-bağlı bir Protestanlık ve Katoliklik, politik olarak erken
modern devletin ve buna eşlik eden toplumsal disiplini uygulayışının birleşiminin gelişimine ve entelektüel olarak da on sekiz ve on dokuzuncu yüzyıl Aydınlanmasını besleyen rasyonellik, Deizm ve Pantetizme katkıda bulunmuştur.
Ama dini yükümlülükler yasalarla ve zor kullanarak kolayca etkilenmez. Bazı durumlarda, Protestanlığa özgü üstünlük inancı bir "seçilmiş ulus" sendromunun gelişimine katkıda bulunmuştur. İngiltere'nin İspanyol Armada'sının tehditlerinin üstesinden gelmesi (1'.588) ve recusant (Anglikan Kilisesinin İngiliz Katolik kilisesini reddetmesi) Parlamento Binalarını ve kralı havaya uçurma komplosunun (Barut komplosu, 1605) başarısızlığı Tanrı'nın seçimi ve milleti koruması olarak yorumlanmıştır.
Siyasi çoğulculuğa bir başka tepki de bireyin vicdani haklarını savunmaktı. İktidarın otoritesi yanlışa düşmüşse, Luther vicdani reddi destekliyordu. Politik açıdan, Reformcuların hedefi katılımın toplumsal deneyimini oluşturmaktı.
Luther'in durumunda da gördüğümüz gibi, Reformu benimseyen rahipler üzerinde aynı zamanda bir eşi de benimseme yönünde bir baskı vardı. Papazlara dönüşen rahipler gizliliği azaltan, sorumluluğu artıran ve bütçeyi kısıtlayan bu tür bir benimseme için hazırlıklı değildi.
Luther'in Aristoteles ve klasik "otoriteleri" tümüyle reddedişinin, metinsel otoritelerin tümden gelimine dayalı ortaçağ epistomolojisinden tümevarım ve deneyim epistomolojisine doğru bir paradigma değişimi olduğu söylenebilir.
1320-1384 John Wyclif (papanın egemenliğini reddetti, bağımsız bir İngiliz ulusal kilisesi talep etti, tek başına İncil'in otoritesini önerdi).
1520 - Luther'in Reform manifestoları: Alman Ulusunun Hıristiyan
Soylularına Nutuk, Kilisenin Babil Esareti, Bir Hıristiyan'ın
Özgürlüğü ve İyi Ameller üzerine İnceleme; aforozla tehdit eden
papalık fermanı Exsurge Domine; Wittenberg'de papalık fermanının ve kilise yasasının yakılması.
1532- Thomas More'un istifası; Cenevre'de Reform
1534 - İngiltere'de Üstünlük Yasası
1534-1535 Münster'te Anabaptist krallığı
1535 More ve Fisher'in idamı
1536 Küçük İngiliz manastırlarının ortadan kaldırılması; Anne Boleyn'in
idamı; Tyndale'nin İncil tercümesinin yayınlanması; anlaşması; Danimarka ve Norveç'te Reform; Calvin'in Hıristiyan Dininin Kuralları kitabının ilk basımı.
·
63 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.