Öncelikle şunu belirtmek istiyorum. Bir okuyucu neden onlarca kitabı olan bir seriye başlamışken üçüncüsünde gidip en son kitabı okur ki? Kitabın adından belli zaten. Bırak onu, önce diğerlerine bak, sonra bunu oku ama değil mi? Bu noktada kendimi, Sherlock'un dizisine 3.sezondan başlamış gibi hissettim. Lakin son zamanlardaki konsantrasyon eksikliğimden olsa gerek, ne bu duruma dikkat edebildim ne de kitapta olayların gelişimini ve nasıl biteceğini yordayabildim. Agatha teyzemiz bu dünyadan gider ayak zirvede bitirmiş bu romanla da.
Kitabın en başından son sayfalarına kadar her şey o kadar sıradan ve üstü kapalı gidiyor ki okurken sıkılabilirsiniz. Sonlara doğru birkaç cinayet işlendikçe meraklanıyorsunuz "Nasıl öldü ya bu?" diye. Ama o son otuz sayfası falan her şey orada yerine oturuyor. Ve o kadar ince detaylar varmış ki... Kitabı bitirdiğimde beynim yandı adeta.
Ve kahramanımız da tüm olayları ve detaylarını öyle incelikle işliyor ki. En sonunda "Vay arkadaş" diyip kaldım öyle. Burada ise cinayetlerin işlenme tarzı mı diyeyim nedeni mi diyeyim, biraz daha farklı. İpucu olmaması açısımdan burada belirtmeyeceğim. Ek olarak on altı tane anlamını bilmediğim kelime not etmişim. Ve bazı diyaloglarda "Allahım!" "Allah layığını versin" geçmesine biraz şaşırdığımı da söyleyebilirim.
Ayriyetten sorulabilecek bir şey daha var. Poirot, Hastings'in saflık ve güvenini de mi kullandı?
Şu anda hatırlayamadığım dahası da vardır elbette. Kitabı okuyanlarla üzerinde sohbet etmek isterim.
Bundan sonra -belli bir sırası olmasa da- kitapları kronolojik sıraya göre okumaya gayret göstereceğim.
