87 syf.
·
Puan vermedi
'Bir insanı iyice anlamak için yaşadığı bütün bir zamanı bilmek gerekir.' diyor 
Stefan Zweig mektubunda.
Mektup türünde yazılmış eserleri okumayı sevmeme rağmen Zweig 'in yaşadıkları onu intihara sürükleyen iç buhranlarını yansıtan bu mektupları okuması zor oldu.
Stefan Zweig'in yayınlanacağını biran bile aklından geçirmediği bu mektuplar bir
yaratıcının sanat gayreti gütmeden kendini olduğu gibi veren satırları ile doludur.
1919-1942 yılları olaylarının
ve özellikle İkinci Dünya Savaşı acılarına değinen Zweig bu arada tanıştığı kişilerden,yaşadığı dönemin sanatcılarından kısada olsa söz eder.
Mektupların önemli olan
diğer yönüde Zweig'ı intihara
götüren oluşun saklı olan
çizgisini de vermesidir.
Stefan Zweig son mektubunu aşağıda paylaşıp, incelememi bitirmek istiyorum. Kitapla kalın.
Petropolis, 22 Şubat 1942
Sevgili Friderike,
Bu mektubu aldığında ben kendimi eskisinden çok daha iyi hissedeceğim. assing'de beni gördün. Rahat ve sakin geçen günlerden sonra ruhça çöküntüm çok arttı ; öylesine tedirginlik içindeyim ki, derli toplu düşünemez oldum, artık. Sonra da, bu savaşın yıllarca süreceği ve elimde kalan o tek şeye bu olağan üstü durumumuzdan kurtulup da, yurdumuza yerleşmek hayaline ulaşmak için yılların ve yılların geçeceği hakikatı boğuyor insanı. Petropolis çok hoşuma gidiyor. Fakat bana gerekli olan kitaplar yanımda değil. Önceleri pek yatıştırıcı gelmiş olan yapyalnızlık da, bunaltınağa başladı. Başlıca eserim Balzca'ı iki yıl rahat bir yaşayış ve bütün kitaplarım olmadan asla bitiremeyeceğimi düşünmek, pek çetin geliyor ; sonra, bu savaşın henüz iyice kızışmamış olduğu gerçeği de var.Bütün bunlar beni çok yorgun düşürdü. Senin çocukların ve bundan ötürü de sorumlulukların var. Senin geniş ilgilenmelerin ve bükülmez bir canlılığın var. İyi günleri göreceğine ve «hasta karaciğerim»le daha uzun süre beklemediğimden dolayı beni haksız bulmıyacağına güveniyorum. Bu satırları en son saatlerimde yazıyorum. Karara varalıberi kendimi nasıl da neşeli hisettiğimi gözünün önüne getiremezsin. Çocuklarına candan selamlar. Beni suçlama. Sevgili Josef Roth ve Aieger'in bu acılara katlanmak zorundan kurtulmuş olduklarını her düşünüşümde içimi nasıl da bir sevinç kapladığını, hatırlasana ! En iyi dilekler ve sevgiler. Her şeye rağmen rahata ve mutluluğa kavuştuğumu öğrendin, cesur ol !
Stefan
·
542 görüntüleme
İnsanlık dünyasına inanmıyorum. Pek az şeyden sevinç duyuyorum. Böyle buhranlı anlarımdan
bazan birşeyler doğuyor, bazan da daha derinlere batıyorum. Savaş yıllarının yıprattığı sinirlerimizin eski durumuna gelmesi umulmaz.
Kötümserlik içimize işlemiz bulunuyor. Bundan
sonra hiç birşey beklediğim yok. Eserimin on bin, ya da yüzelli bin satılması umurumda değil. Önemli olan, yeni bir şeylere başlıyabilmek,
yeni bir hayat, daha başka ihtiraslar bulmak
ve hayatı daha başka bir gözle görebilmek.
Ss:24
Otobiyografimde burada epiyce düzeltme
yapıyorum. Pek uzun olmıyan bir satranç hikayesi'nin taslağını hazırladım. Bunu yazmak
düşüncesi bu sessiz köşemde vakit geçirmek
için aldığım bir santranç kitabına baka baka
büyük şampiyonların oyunlarını tekrarlarken
geldi aklıma.
Ss:69/ Petropolis, 29/9/1941
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.