Yeniden
Yeniden
Ayni evrende
galaksilerde
Ölüme susayan
Gönüller yaşadı
Ölümü öldüren
Ömürleri tüketen
hayatlar yaşandı
Bu çağda hangisi olduğu belli değil
Aşka cahil nesiller yaşadı
Nesilleri öldüren insanlar yaşadı
Ölümler geldi
Ölü toprağına atılan kalpler yaşadı
Damarlarımızda zehir akarken
Vücutlarımız Lekelenmiş
çürümüş kanlar sızdırıyordu...
Yaşamlar bir nefes uğruna verildi
Aşk için kimisi delirdi
kimisi virane oldu
Saraylar yıkıldı
Ömürler bitti
Nasipsizlik ömürleri oldu
Vahalar kurudu
Yağmurlar kesildi
Gökyüzü buluta hasret kaldı
Toprak çatırdadı
Sema haykırdı
Bir bir düştü fidanlar
Bir Bir yok oldu hayatlar
Kala kala Avucumuzda
bir kuru toprak kaldı
O da yetmedi üzerimizi örtmeye
Bunca günahı
Bunca şeyi ne örtebilir ki...
Kandiller yansın
bu yetim şehirde
Müjde Umut yeniden doğdu
Her şeye ;yaşama, aşka ,sevgilere Duyulan özlem
bu ölüm kokan şehirde
Bir nilüfer misali yeniden doğdu...
·
71 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.