AĞIRLAŞMIS HÜRRİYET
Agir agir yuruyorum bu yollari. Ayaklarimin beni tasiyamadigi vakitlerdeyim. Zihnimin alabileceginin en ust yorgunlugunu dinlendiriyorum goz cukurlarimda. Gozlerimin uzandigi ilerilerin en gerisinden yasamaya basliyorum. Tek basinaligin sessizligini beyin hucrelerimle tanistirip ic cekislerimde gidilecek bir adresin yoklugunu tartisiyorum onume uzanan upuzun yollarla...
Titrek dudaklarimin arasindan cikabilecek bir anlamli kelimeyi tam hayatimin secdesindeyken yakalayip sarilmak istiyorum. Ayaklarimla tokalasmak isteyen yollari yurumek icin bir sebep yalnizca bir sebep...
Soylesene aptal bunca yil burada trafik lambasi gibi durmak icin mi bekledin.
Gunesi iliklerinde hissetmek istemiyor muydun? Yoksa tahmin mi edemedin bilinmezligin buyuk harflerini yutacagini?
Hayatinin birinci hastalığını atlattın. Yorgun, solgun, buruk...
Duygu emiliminin sindirilmemişligini tutma artık içinde. Hadi hazmet bu yasanmamiş üç yüz altmış beşleri.
Bunca yıllık esaret sonucu ozgurdum nihayetinde. Bunun tadini doyasiya cikartmaliydim. Gunesin butun açilarini yakakamaliydim mesela. toprakta ciplak ayaklarla yuruyecek belki de yagmuru tenimde hissedecektim. Unutttugum butun hislerin tanrisina kavusmustum. Ne cok ozluyormus insan yasamayi. Unuttugum kokulara rast gelecektim. Sonra yurudugum yollar... kim bilir ne cok ozlemistir ayaklarimin sesini… hasret kalmisligim kus seslerine...
Zaman kelimesinin ilk defa bir anlami vardi. Betondan usumus duygularimin cozunme vaktiydi ve bununla ne yapacagimi bilmiyorum.
Kusa kanat cirpmanin zorlugu biniyordu. Ve insana yurumenin.
Sallanan dallarin hisirtisiyla basim donuyordu ve sagir yalnizligimi ayyas gibi saga sola duserek incitiyordum. Incittigim herseye kendimi affettirmek zamaniydi elbette ama ayaklarim beni nereye goturebilirdi ki? Hangi adrese? Hangi insana? Gidilecek neresi vardi? Bir zamanlar icine dustugum kalpler kapanmis. Bir zamanlar gittigim evler yabancilasmis. Sevmek ve sevilmek kelimelerinin esitligi yitirilmis. Belki de kusun kanadini calip goklere yerlesmeliyim. Yada ayaklarimin bastığı yerlerde yeniden bir hayat bulmak icin ugrasmak. Sonunda yolumu bulacaktim. Ama nasil sorusuna cevabim yoktu. Ozgurluk yitiklikmis bir yerde. Farkina varmistim bekleyenin yoksa bir hic oluveriyormussun koca dunyada.
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.