kapakta "bu ikilinin şimdiye kadar yazdığı en iyi romantik komedi" yazıyor. kitabın övülcek bi yeri olmadığı için yalandan yazarları övmüşler gibi geldi. romantik değildi komik de değildi. kitabı bitirince bi cacık hissetmedim. ilişki gelişimini sevmedim. normalde arkadaştan aşkaya bayılırım ama burdaki arkadaştan→bomboş bir smuta →oradan da şüpheli bi aşka doğru ilerledi.
beklentimi karşılamayan ve sevmediğim yerler:
●kadının en yakın arkadaşları 4 tane erkek. böyle düşününce her birinin kendine has kişilikleri olan, kızla beraber 5 kişilik eğlenceli bir arkadaş grubunu okumayı bekledim ama karakterlerin hepsi sönüktü. bende hiçbir şekilde yer edinmediler. hepsi aynı gibiydi, kim kim asla ayırt edemedim.
●sohbetlerini okumak bi kafede hiç tanımadığım, daha önce görmediğim ama onların birbirlerini 7 8 senedir tanıdığı bir grubun masasına oturup, gram ilgimin ve bilgimin olmadığı konuları dinlemek gibi hissettirdi. aralarına dahil olamadım. merak etmedim.
●karakterlerle bağ kuramadığım için sıkıcı sohbetleri daha da baydı. sonlara doğru okumak yerine göz gezdirmeye başladım.
●iki karakter arasındaki çekim zorakiydi.
●kadın manipülatif ve yalancıydı. "en en yakın arkadaşım" diye anlattığı birini kitabın %80inde kandırmasına sinir oldum.
●kadının davranışlarına bahane olarak, utangaç olduğu ve zor bir hayatı olduğu söylendi gibi ama bence bunlar yalancı olmak ve hayatında olan büyük, önemli şeyleri en yakın arkadaşlarıyla paylaşmamak için gerekçe değil ya. boş yere kitabı uzatmış oldu.
●kadının babası hasta. hasta babalarına, kadının yeni doğan çocukları olan kız kardeşi bakarken, bizim kadın uğraşmıyor, ilgilenmiyor. sonra kitabın bir yerinde birden "büyümem lazım" diye düşünüp babasıyla ilgilenmeye karar veriyor. ıhhh
hiçbir şeyden nefret etmedim ama daha iyi bir şey okuyabilecekken zamanımı boşa harcadım gibi geldi. bi kadının, gerçekten olmak istediği biriymiş gibi davranarak aşık olmak istediği adama yalan söylemesini okumak isteyen varsa okuyabilir dkdko mehlikti
