Gönderi
Ülkemizde kendisinden uyarlanan filmin şöhretinden ötürü uzun zamandır okumak istediğim bir kitaptı Selvi Boylum Al Yazmalım. Öncelikle kitabın hiçbir yerinde "sevgi neydi, sevgi emekti" ifadeleri geçmiyor, onu belirteyim. Bu ifadeler filmin senaristi Ali Özgentürk'e ait sanıyorum. Gerçi kitabın asıl adı da Selvi Boylum Al Yazmalım değil, Kırmızı Eşarp ama olsun. Kitaptaki Asel karakteri de filme Asya olarak geçmiş o dönemde çok kullanılan bir isim olmadığından belki de. Neyse.
Kitabı bir günde okudum, oldukça akıcı bir eser. Öykü de İlyas karakteri tarafından anlatıcıya iki günlük bir tren yolculuğu sırasında aktarılıyor. İlyas tam anlamıyla şu her haltı becerebileceğini zanneden, lüzumsuz öfkeli ve gereksiz cesur, başarısız olunca da tam anlamıyla dibe vuran erkek profilinden. Zavallı Asel ona tam anlamıyla güvenip teslim olmanın, sorgulamamanın, evinin kadını çocuğunun anası olmasının bedelini ödüyor, belki de aslında ebeveyninin bedduasını alıyor. Olanları öğrendiği zaman çekip gidişi ve geri dönmeyişi de kadınlık gururunun gücünü gösteriyor. Filmde Cemşit olarak tanıdığımız Baytemir karakteri ise kalbi daha önceden ailesinin acısıyla yanmış ve aile kavramının değerini bilen bir karakter. Asel ve Samet'e davranışları da bu minvalde şekilleniyor.
Kitap boyunca dikkatimi çeken şeylerden biri de o toplumda "evlendik" dediklerinde evlenmiş sayılmaları sanırım. Ne bir nikah akdi ne bir düğünden bahsedilmiyor, sadece kavli olarak ifade yetiyor sanırım, Asel'in İlyas'la da Baytemir'le de evlenişi bu şekilde zira. İlyas'a en büyük ceza da sanırım Samet'in ağlaya ağlaya Baytemir'e gidişi olmuştur. Üzgünüm ama sonuna kadar da hak etti. Evet belki de çok sevdiği Asel'inin kendisini başarısız ve aşağılanmış olarak görmesine katlanamadığı için böyle davrandı ama Asel'i bu şekilde aşağılaması kabul edilebilir değildi.
Yıllardır merak ettiğim eseri de böylelikle okumuş oldum. Son zamanlarda okuduğum Aytmatov eserlerinden en güzeli de bence buydu.
·
73 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.