Lise yıllarımda adını çokça duyduğum ama o dönem okuma hissi uyandırmayan bir kitaptı. Hem yazıldığı dönemde gençlerin intihara meyletmesi hemde isim itibariyle hüzün ve dramatik olarak şekillenmişti aklımda. Geçenlerde elime geçince okumaya karar verdim. Biraz önyargıyla yaklaştığımdan mı bilmiyorum sıkıldım okurken. Werther in platonik aşkı,acı içerisinde kıvranması canımı sıktı. Özellikle sonu sinirlendiren cinsten. Ama gerçek hayatta da benzer vakalar mevcut. İnsan bunu düşünürken üzülüyor. Sevmenin bile ölçümünü bilmiyoruz. Öyle birşey mümkün mü o da tartışılır tabi. Size tavsiyem üzgünken okumayın.
