İnsanın oğlu sustu.
İnsan olmak için her şeyi unuttu.
Berbat bir gündü.
Tanrı bu sabah uyanmamış olmalıydı.
Onlar;
Tanrı tanımaz şehirlerin,
Arka sokaklarından geldiler.
Berbat geçen günlerin sebebi olan,
Semt insanlarından değiller.
Berbat bir günü iyileştirmek için,
Harikulade yetenekleri de yok.
Onların; Bir parça gülümsemeye, Gerçek yaratacak kurguları var.
Onlar;
Lekeli leylekleri izledi. Pasakh penguenler ile sevişti. Kirli kirpiler ile savaştı.
Arzu dolu sessizlikleri var, Hikayesi bitmiş kağıtlarında.
İnsanlar;
Toprağı kazdılar,
Karıncaların yuvalarımı bozdular,
Olmadı.
Tanrılar;
Dağların zirvesine koydular,
Kartalları kovdular,
Olmadı.
Balıklar;
Denizi arındırdılar,
Yunusları çağırdılar,
Olmadı.
Ne yaptılarsa,
Doğa Majeste'ye mezar olmadı.
Onlar;
Haber saldılar dört bir yana.
Dediler ki; duysun herkes. Majeste ölüme yakışmadı.
Sayfa 172 - Halit BOZTEPEKitabı okudu
·
108 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.