Kitabın ismini ilk duyduğumda Neruda’nın çeşitli mektuplarından oluşan bir eser olduğunu düşündüm.Kısa bir araştırmadan sonra bunun bir yanılgı olduğunu aslında önceleri tiyatro oyunu olarak yazılan sonrasında romana dönüştürülen,postacı adıyla filme çekilen bir eser olduğu gerçeğiyle tanıştım. Mario Jimenez babası tarafından bir iş bulması için sürekli sıkıştırılır. Bir gün bir ilana rast gelir. Postacı aranmaktadır. Yalnız sadece bir kişinin posta işine bakılacaktır. Bu Pablo Neruda’dan başkası değildir. Bunun için bir bisikletinin olması yeterlidir. Mario seve seve işi kabul eder çünkü şaire hayrandır. Mario gidip geldikçe şairle bağ kurmaya başlar onun şiirlerini ezberler. Mario bir gün Beattriz ile karşılaşır ve ilk bakışta aşk dedikleri durum gerçekleşir. Şairden alınma sözlerle onu etkilemeye çalışır. Beattriz’in annesinin direnciyle karşılaşan Mario şairden yardım ister. Neruda Mario’yu şiirlerini kullandığı için eleştirir. Bu noktada şairle geçen diyaloglarının sonunda Mario o meşhur cümleyi söyler “şiir yazanın malı değildir ,kullananındır”. Bu küçük roman şairin günlük yaşamından,Şili’nin dönemsel siyasi yapısından ve şairin politik bakışı hakkında da bilgiler verir. Neruda deniz tutkunudur. Dalgalar,gün batımı, martılar,yağmur kısaca doğa onun ilham kaynağıdır. Bir dönem cumhurbaşkanı adayı gösterilmek istenir Neruda. Ancak o Salvador Allande lehine çekilir. Sonrasında Paris konsolosluğuna atanır.Nobel Edebiyat Ödülüyle başarıları,edebi kişiliği ödüllendirilir. Sonunda şair ülkesine geri döner ama artık çok hastadır. Şili’de bu süreçte karışıklıklar baş gösterir, ülkede darbe olur. 23 Eylül 1973 tarihinde Neruda vefat eder. Cenazesine yasak olmasına rağmen binlerce kişi katılır. Kısa ama sıcak, keyifli bir anlatımla örülü bu esere yönelik sözlerimi Neruda’nın güzel bir şiiriyle bitirerek herkese keyifli okumalar dilerim. SESSİZLİĞİ ARIYORUM Şimdi rahat bırakabilirler. Artık alışabilirler bensizliğe. Kapatıyorum gözlerimi. Beş şey istiyorum yalnız, beş seçilmiş kök. Biri sonsuz aşk. Öbürü görmek güzü. Yaşayamam uçuşan toprağa düşen yapraklar olmadan. Üçüncüsü ağır kış, sevdiğim yağmur, okşayışı ateşin kaba soğukta. Dördüncüsü yaz, karpuz gibi yuvarlak. Ve beşincisi, gözlerin senin. Matildem benim, sevdiceğim, uyumak istemem gözlerin olmadan yaşamak istemem bana bakmazsan: sana ayarlıyorum baharı izlesin diye beni bakışlarınla. Bunlar, dostlarım, bütün istediğim. Hiçbir şeye yakın, her şeye yakın.