Aristokrat olmaları neticesini dikkate alarak ailelerine daha fazla bağlı olduğunu söyleyebileceğimiz bir grup erkek öğrencinin kendilerini keşfetmelerini anlatan, devrimci bakış açısına bağlı bir kitap Ölü Ozanlar Derneği. "Carpe Diem" öğretisini bir grup liseli erkeğe aşılamaya çalışan Bay Keating ve öğretisi sonucu hayatı değişen öğrencilerin başına gelenler eğlenceli bir şekilde anlatılmış. "Anı Yaşa" öğretisi, hayattaki tek gayesi deliler gibi ders çalışıp ailesinin istediği mesleğe sahip olmak için çırpınan bu gençlere Midas'ın Eli gibi uzanmıştır. Ölü Ozanlar Derneğini tekrar kuran grup, tabulaşmış düşünceleri yıkarak içlerinden geldiği gibi hareket etmeye başlamışlardır. Bu ani çıkış birçok soruna yol açsa da hiçbiri bu durumdan vazgeçmemiştir. Kitapta sembolize edilen öğrenci Neil, özgürlükçü bir düşünceye sahiptir. Daha doğrusu, Bay Keating'in onu gaza getirmesi sonucu ergenliğin verdiği duygu patlamasıyla bütün kurallara karşı çıkmaktadır. Kitabın sonunda Neil'in hayalleri uğruna ölmesi beni çok etkiledi. Savunduğumuz fikirler, uğruna yaşadığımız idealler ve düşünceleri bu denli savunmak deli saçması gibi görünse de; Neil'in özgürlüğünü yaşamına tercih etmesi... Okurken "Vay beee!" Dedirtmedi değil. Bu kitabı her okuduğumda Bay Keating'in çok iyi bir şey yaptığını düşünürdüm. Öğrencilerini masanın üstüne çıkartıp her gün bulundukları sınıfa farklı bir açıdan bakmalarını söylemişti. Hadi biz de olaylara farklı açıdan bakalım. Bay Keating Neil öldüğünde hiç kendini suçlamamıştı. Olağan bir şeymiş gibi karşıladığı bu olay bir öğrenciyi hayattan koparmıştı oysaki. Bay Keating iyi bir şey yaptığını düşünse de, belki iyi bir niyetle yapsa da bu sonucun kötü olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Burada Neil'in ailesi kadar Bay Keating'i de suçlu buluyorum. Evet, gençlere özgürlüğü ve özgür düşünmeyi aşılamak, onlara hayallerinin peşinden koşmalarını söylemek kötü bir şey değildir. Fakat bunu yaparken de o anki şartlara bakılmalı ve bunun o çocuğu nasıl etkileyeceği düşünülmeli bence. Sonuç olarak Neil yaşadığımız, yaşayamadığımız, yaşamadığımızı keşfetmediğimiz hayatlarımıza ayna tutmaktadır. Hepimizin içinde bir Neil olmasa da, bir şekilde bastırılmış bir Ölü Ozan vardır. İçinizdeki ozana iyi bakın, ve unutmayın; "Bireyler ölür, ama fikirler asla..." İyi okumalar dilerim.