Dazai'ya çok aşinayım ve Dazai hakkında azımsanmayacak şeyler biliyorum ama bu kitabı dahil sadece 2 kitabını okudum. Bundan önce Öğrenci Kız kitabını okurken içim sıkılmıştı biraz. Bu kitabın üslubundan değil, içeriğinden kaynaklanıyordu bu yüzden daha ilginçti. Bu kitabı okurken de Öğrenci Kız gibi mi olacak diye içimden geçiriyordum ama asla öyle olmadı. Kitap; günlerini kendinden utanmakla geçiren bir gencin İkinci Dünya Savaşı sonrası döneminde hastalandığı için bir sağlık dojosuna gönderilmesi ve bu ortamı mektup arkadaşına anlatmasına karar vermesi ile başlıyor. Bu dojoda savaş sonrası malzeme yetersizliğinden hastalara Öğrenci muamelesi yapılıyor ve egzersiz ve masaj tedavisi uygulanıyor, tüm bunlar pek sorumluluğun olmadığı, görebli insanlar tarafinan hemen hemen her ihtiyacın karşılandığı kafa rahatlığı vadeden bir Matrix gibi canlanıyor gözde.(ki yazarın amacı da budur kendine göre gemiye birçok kez atıfta bulunur) Kitabın konusu... Nasıl desem? Yok gibi? Her şeyden var kitapta. İnsan ilişkileri, sanata bakış açısı, siyaset, edebiyat. Yok yok cidden. Özgürlükçü düşüncenin ne olduğu bile tartışılıyor kitapta. Ben bunları bir yerde okusam gözüm korkardı ama sizin korkmasın, kitap bunları birkaç sayfada işleyip geçiyor ve sıkmıyor, karmaşık bir anlatım sunmuyor. (Çok az) Kitapta iki zıt diyebileceğimiz kadın karakter var. Birisi tatlı, hayat dolu, hafif haylaz ; digeri ise daha ağırbaşlı, anaç, anlayışlı. Kitabın az olmayan bir kısmında bu iki zıt kadından bahsediyor mektupların yazarı. Mektupları yazdığı kişi de okuyor bunları tabi, sonrasında birtakım olaylar gelişiyor. Ayrıca belirtmeliyim ki, Öğrenci Kızda olduğu gibi insanlardan sakınma, içine kapanma psikolojisi bu kitapta çok daha az var. Hatta mektubun yazarı ve yazılan kişi arasındaki muhabbet gülümsetiyor bile. Onun dışında kiraz çiçeği odasındaki diğer öğrencilere de çok daha iyimser bir yaklaşım var, sanırım bu kitabın temasıyla da ilgili. Kitabı biraz bu sözcüklerin çıktığı kalem 3 yıl sonra kendine son verecek düşüncesiyle okuduğum için kitabın ana teması olan umut bende o kadar acı tatlı bir his bıraktı ki, bir daha böyle bir duyguyu alabileceğimi sanmıyorum. Hele ki son satırlarda tüylerim ürperdi. Kısacası okuyun, inceleme kesik kesik mi oldu diyorum da kitabın kendisi de biraz öyle olduğundan dokunmayacağım. Size o olmazsa o olur şeklinde mutlaka bir şeyler katacak iyi yönde garip olan bir roman.

Pandora’nın KutusuOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 20232,346 okunma

·

126 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ryo