YÜREĞİN DÖRT PARÇASI: ZİHİN,İRADE, DUYGULAR, VİCDAN
Peki ya yürek? Yürek can ve ruha ek olarak, ayrı bir parça değil, canın bütün parçalarının ve ruhun birinci parçasının bir oluşumudur. Zihni, iradeyi ve duyguları, artı olarak ruhun bir parçası olan vicdanı kapsar.
Ruh (vicdan-paydaşlık-sezgi) => saklı parça
Can (zihin-irade-duygular) => içsel parça
Beden => dışsal parça
Yürek (zihin-irade-duygular-vicdan)
İnsanın bütün varlığında bu üç temel parçadan daha fazlası yoktur. İnsan olarak, beden, can ve ruha sahibiz. Yürek gibi, dördüncü ve ayrı bir parçamız yoktur.
Şimdi de, canın birinci parçası olan zihnin, yüreğin bir parçası olduğunu doğrulamamız gerekiyor. Matta 9:4 diyor ki,
"“Yüreğinizde neden kötü düşüncelere yer veriyorsunuz?"
Bu nedenle, insan, yüreğinde düşünebilir. Düşünce işlemi zihinde olduğu için, bu da, zihnin yüreğin bir parçası olduğunu kanıtlar.
Yaratılış 6:5, "yüreğin düşüncelerinden" (Özgün metne göre) bahsediyor.
"RAB baktı, yeryüzünde insanın yaptığı kötülük çok, aklı fikri hep kötülükte."
Düşünceler zihinden olan bir şeydir fakat Yaratılış 6:5, yüreğin düşüncelerinden söz ediyor.
Aynısı İbraniler 4:12'de görünür, "yüreğin düşünceleri..."
"Tanrı'nın sözü diri ve etkilidir, iki ağızlı kılıçtan daha keskindir. Canla ruhu, ilikle eklemleri birbirinden ayıracak kadar derinlere işler; yüreğin düşüncelerini, amaçlarını yargılar."
Bu üç ayet, canın bir organı olan zihnin, yüreğin bir parçası olduğuna ilişkin çok sayıda kanıt sağlıyor.
İrade, Elçilerin İşleri 11:23'te "yüreğin amacı" veya "yürekteki amaç" (Özgün metne göre) olarak görünüyor.
"Kutsal Ruh'la ve imanla dolu, iyi bir adam olan Barnaba, Antakya'ya varıp Tanrı lütfunun meyvelerini görünce sevindi. Herkesi, candan ve yürekten Rab'be bağlı kalmaya özendirdi."
Amaç, iradenin bir işlevidir ama Elçilerin İşleri'nde yürekle ilgilidir. Bu da, iradenin de yüreğin bir parçası olduğunu gösterir. İbraniler 4:12, "yüreğin düşüncelerin"den söz eder. Niyet, iradeden gelen amaçlarla ilgilidir. Yine, bu da, iradenin yüreğin bir parçası olduğunu kanıtlar. Daha fazla ayet vardır ama bu ikisi yeterlidir. Kutsal Kitap'ın standardına göre sadece iki tanık yeterlidir.
Duygular Yuhanna 16:22'de bulunur: "Yürekten sevineceksiniz." Sevinmek duyguların bir unsurudur ama burada Rab, yüreğin sevindiğinden söz ediyor. Bu nedenle, bu da, duyguların da yüreğin bir parçası olduğunu doğrular. Aynı bölümde Rab, "kederle doldu" (Özgün metne göre) diyor. Keder de duygulardandır. Bu nedenle, bu iki ayet, duyguların da yüreğin bir parçası olduğunu kanıtlar.
"Bunun gibi, siz de şimdi kederleniyorsunuz, ama sizi yine göreceğim. O zaman yürekten sevineceksiniz. Sevincinizi kimse sizden alamaz." (16:22)
Vicdana gelince, İbraniler 10:22 "yüreklerimiz serpmeyle kötü vicdandan arınmış" diyor.
"Öyleyse yüreklerimiz serpmeyle kötü vicdandan arınmış, bedenlerimiz temiz suyla yıkanmış olarak, imanın verdiği tam güvenceyle, yürekten bir içtenlikle Tanrı'ya yaklaşalım."
Bu şekilde, vicdanın yürekle çok ilintili olduğunu görüyoruz. Pak bir yüreğe sahip olacaksak, suçsuz bir vicdanımız olmalıdır. Pak bir yüreğe sahip olmamız için vicdanımızın serpmeyle arınmış olması gerekiyor. Böylece, herhangi bir kuşkuya yer bırakmayacak biçimde, vicdan, yüreğin bir parçasıdır.
1.Yuhanna 3:20, "yüreğimizin bizi suçlamasından" söz ediyor. Mahkum etmek, vicdanın işlevidir. Bu da, vicdanın da yüreğin bir parçası olduğunu kanıtlar.
"Böylelikle gerçeğe ait olduğumuzu bileceğiz ve yüreğimiz bizi ne zaman suçlarsa, Tanrı'nın önünde onu yatıştıracağız. Çünkü Tanrı yüreğimizden daha büyüktür ve her şeyi bilir." (3:20)
Böylece, canın bütün parçalarının (zihin-irade-duygular) ve ruhun birinci parçasının (vicdan-paydaşlık-sezgi) dört parçası (zihin-irade-duygular-vicdan) bir araya geldiğinde yüreğe eşit olduğuna ilişkin Kutsal Yazılar'dan bir temel verilmiş oldu.
Sayfa 56 - Akarsu YayınlarıKitabı okudu
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.