"Artık insanların dünyasında insan kalmak istemiyorum.Hepten balık olmak,sulara dalıp,hep oralarda kalmak istiyorum.Suların derinliklerinden hiç çıkmamak,hep beyaz bir hüzünle kalmak...
Yorumuma,kitabın son sayfasından,altını çizdiğim son alıntıyla başlamak istedim.Kitap o kadar güzel ki anlatamam...Kitabın kapağını kapatırken ruhumun hafiflediğini hissettim adeta...
Öykü desem değil,deneme desem az kalır.21 bölümden oluşan bu esere hangi tabiri yakıştıracağımı bilemedim.Öylesine tarifsiz,öylesine gizemli...
Kimi bölümlerde kadim uygarlıklardan kalan yazıtları okur gibi oldum,kimi bölümlerde bir dosttan alınmış bir mektubu okur gibi...Duygudan duyguya geçtim,içimdekiler hep kıpır kıpır.Hissetmek bu olsa gerek...
Kâh inanmanın verdiği huzurdan tutun da kâh ilk öğretmeninize olan özleminizi,aile,arkadaşlık ilişkilerinizi, hayallerinizi ve hayal kırıklıklarınızı,hiç bitmeyen umudunuzu düşünün.Bu kitapta hepsini bulacaksınız ve yazılanlar sizin gönlünüzden geçenlermiş gibi hissedeceksiniz.
Kitabı okudukça kitapla ilgili yaptığım yorum şu oldu:"Edebiyata doyuran kitap". Yazılan cümleler öylesine derin ki;bir şiirin dizeleri kadar da narin aynı zamanda.
Benim çok etkilendiğim kitaplardan oldu.Aslında Cengiz Aytmatov kitaplarını okumadan okumak istemedim ama onları okumasam bile çok şey öğrendim onlar hakkında da.Bu kitabı 2.defa okunacaklar listeme de ekledim.Daha iyi anlayabilmem için bunu yapmam şart bence.Aytmatov kitaplarını okuduysanız bu kitabı hiç kaçırmayın.Eğer benim gibi okumayanlardansanız da bu kitapla başlayabilirsiniz bence.
"İnsan ya hep yaşadığı bir şeyi hiç hatırlamaz,hep yaşadığı o şeyin içinde olduğu,hiç dışarı çıkmadığı için ya da hiç yaşamadığı bir şeyi hiç unutmazmış,yaşanmayan bir şeyin hiçbir karşılığı, yankısı,ağrısı olmadığı için. Seninki hangisi?"
Faik Öcal 
Beyaz Hüzün
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.