Gönderi
Memeler ve Yumurtalar, kadınlığa dair iki can alıcı meseleyi, beden ve güzellik algısı ile anneliği irdeleyen (bu sebeple adı içeriğini çok güzel özetleyen), oldukça cesur, çekincesiz ve bir o kadar da etkileyici bir roman.
Kurgunun merkezinde üç kadın var: babaları evi terk edip anneleri de ölünce küçük yaştan itibaren hem okuyup hem çalışmak zorunda kalmış iki kız kardeş ve onlardan birinin kızı. Kız kardeşlerden biri gece kulüplerinde konsomatrislik yaparak kızını büyütmeye çalışan bekar bir anne, diğeri ise yazar olma hayaliyle tek başına Tokyo’ya yerleşip burada kıt kanaat geçinmeye çalışan genç bir kadın. Bu üç kadının hayatlarına iki farklı dönemden bakıyoruz.
Romanın ilk bölümünde, kız kardeşlerden birinin meme büyütme ameliyatı olmak üzere kızıyla birlikte Tokyo’ya gelmesinin hikayesi ekseninde kadınlara dayatılan beden ve güzellik algısının kadın üzerinde kurduğu tahakkümü görürken, ergenliğe girmek üzere olan kız çocuğunun da büyüme sancılarına, annesiyle olan ilişkisine ve bunun kendisini genç bir kadın olarak şekillendirmesine tanıklık ediyoruz. Aynı zamanda, karakterlerin geçmişiyle beraber, ataerkil bir toplumda bekar bir anne olmayı ve alt sosyoekonomik sınıfa mensup bir kadın olarak tek başına yaşamayı da irdeliyor yazar bu bölümde.
İkinci bölümde ise yazar, okuru sekiz yıl sonrasına götürüyor ve bu kez, evlilik ya da bir ilişki istemeyen diğer kız kardeşin anne olmak istemesiyle yaşananları okurken anneliği, ebeveynliği, evliliği, yalnız bir anne olmanın hem çocuk hem anne için muhtemel sonuçlarını sorguluyoruz. Oldukça çok yönlü, objektif ve olması gerektiği gibi rahatsız edici bir şekilde ele alıyor konuyu yazar; öyle ki size çok uzak bir mesele dahi olsa okurken ister istemez kendinizi karakterin yerine koyup ben ne yapardım acaba, diye düşünürken buluyorsunuz. Yine bu bölümde hikayeye farklı sosyal sınıflardan yan karakterler de dahil oluyor ve sanki Kawakami bununla, kariyer sahibi de olsa, üst sosyoekonomik sınıftan da olsa kadın olmanın hep güç olduğunun altını çizmeden geçmek istemiyor.
İlk bölümü çok sevdim, bana Garp’a Göre Dünya’yı da anımsatan ikinci bölümde yazarın yer yer tekrara düştüğünü düşünsem de genel olarak kitabı beğendim. Bir de okurken aklıma arada Leila Slimani’nin Hoş Nağme’si geldi, romanın üçüncü bölümü olsa Hoş Nağme olabilirmiş, diye düşündüm :)
·
2,235 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.