canım zeze :)
henüz tanışmamış olanlar için ufak bi araştırma ve bilgilendirme şimdiden iyi okumalar dilerim.
José Mauro de Vasconcelos bir dizi kitap boyunca hep aynı kişinin hayatını anlatıyor: ze…zeze…zeca…kahramanın adı değişse de kitapların hepsinde aynı kişiyi görüyoruz.
Şeker Portakalı onun çocukluğundan başlayarak,
Güneşi Uyandıralım delikanlılığını (ayrıca son sayfalarda 40’lı yaşlarından bir kuple var ki çok duygusal)
Delifişek ilk gençlik yıllarını, daha sonra olgunluk çağını..(gerileme dönemi ve yaşlılığını izliyoruz bu dönemi daha çok güneşi uyandıralım serisinde görüyoruz!)
böylece bu unutulmaz kişinin yaşamına girerek, onun kendi kişiliğini keşfetmesine, günlük yaşantısında başından geçen ufak tefek serüvenlere (gerçekten tarzan oluyor bi’ ara:) kendi kendisiyle hesaplaşmasına ve kaderini aramasına tanık oluyoruz. öte yandan, kahramanımızın kişiliğinde yazarın kendisinden pek çok şey var çünkü zeze’nin yaşamını anlatan bu kitaplar yazarın öz geçmişinden pek çok şey almış.
zeze’de, vasconcelos da yoksul ailelerden geliyor. her ikisindede yerli kanı var; ikiside ana babalarından alınıp yabancı bir ortamda ve sevgiden yoksun koşullarda yaşamak zorunda bırakılmışlar ve içlerinde uzaklara gitme arzusu filizlenmiş.
José Mauro de Vasconcelos oradan oraya dolaşmakla geçen yaşamında, uzaklara yolculuklar, türlü uğraşlar ve olaylar, biraz da rasgele, birbirini izler ve “ dövüş başına 100 cruzeiro’nun, zor bir yaşam açlık arasındaki sınırı çizdiği zamanlarda “tüysıklet antrenörlüğü” yaptığı o ilk işinden başlamak üzere yıllar geçip gider.
vasconcelos, yazı yazma yöntemini şöyle anlatmış :
kitaplarımı bir kaç gün içinde yazıverdiğim doğrudur. ama buna karşılık fikirlerimi olgunlaştırıncaya kadar yıllarca üstünde düşünür taşınırım. hep daktiloyla yazar; her bir bölümü hiç durmaksızın yazıp bitiririm; yazdıklarımı ancak bitirdiğim zaman okurum. gece gündüz, saat kaç olursa olsun yazarım. yazı yazarken sanki transa geçerim. ancak parmaklarım acımaya başladığı zaman bırakırım tuşlara vurmayı, o zaman anlarım ne kadar çok çalıştığımı. çalışmak mi dedim? ne düşüncemi ne de duygularımı iyi anlatabildim : yazı yazmak, öyküler anlatmak, yaşanmış olayları nakletmek, tanıdığım çocukların anılarına dalmak benim için çalışmak demek değildir. kendi kendime verdiğim bir armağandır bu.
harika olan her şey senin detayın vasconcelos (zeze)…üçlemenin son kitabı olan Delifişek son satırı ile bitiriyorum incelemeyi :
coğrafya, tembellere ve serserilere özgü bir derstir…
natal
·
63 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.