Bazı geceler vardır. Aklında olup yanında olmayanlar kaçırır uykunu. Nereye dönersen dön. Ne içersen iç. Ne kadar dua edersen et olmaz. Bir zamanlar sen olmadan uyuyamadığını söyleyen birinin. Başkasıyla uyuyor alma ihtimali boğar seni. Birde buna engel olamazsın. Arayamazsın. Soramazsın. Duyamazsın. Yani kalbin kırıksa, uyuyamazsın. Ne zaman başını yastığa koysan göğsünün şuralarına bir şeyler batar. Yani seviyorsan, hiçbir zaman ayrılmayacak gibi alışmışsan bağlanmışsan, özlemek diye de bir şey var bu hayatta. Ve bir daha ona sarılamayacağını, gözlerine bakamayacağını, bir daha onu gülümserken izleyemeyeceğini bile bile özlemek koyar seven adama. Beni en çok üzen ne biliyor musun? Seni en iyi tanıyan benim. Nasılsın diye bile sormama gerek yok sana. Çünkü yüzünden, gözlerinden, hatta seni görmesem bile. Ses tonundan anlayabilirim nasıl olduğunu. Neyi çok sevdiğine en iyi ben bilirim neden nefret ettiğini de.. Seni bir daha kim sevecek böyle. Kim sakınacak gözünden bile.. Çok özledim seni milyon kere özledim. İlkindim sonunda olmak isterdim. Ama sen benim sonum oldun. Yanında olmak vardı şimdi. Kaderimsin der gibi. Alnından öpüp uyumak. İlla sevgili gibi değil, sevdiğin herhangi bir eşya olmak bile güzel olurdu. Mesela saç tokan, saatin, bi oje yada bir kolye. Seninle olduktan sonra sana ait herhangi bir şey olmak bile güzel. Yastığın olmak vardı şimdi. Saçlarına, dudaklarına, yüzüne dokunmak ne güzel olurdu. Sana şimdi seni ne kadar özlediğimi? Ne kadar sevdiğimi? Ne kadar yanında olmak istediğimi günlerce anlatabilirim. Ama bunu anlatmak için günlerce beklemeye tahammülüm bile yok. Kısacası sevgilim kısacası sevdiğim kadın. Ben artık, burnun burnumda uyumak istiyorum. Canım burnumda değil...
··
80 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.