"Çok tutkulu bir adamsın; ne istediğini tam olarak bilemeyen, aç bir ruhun var. Herkesin birbirine benzemek için elinden geleni yaptığı bu çağda bireyselliğini korumak için mücadele ederken derin yaralar aldın. İki temel üstünde duran yarım bir dünyada yaşıyorsun; temellerin biri kendini ifade etme yeteneğin, öbürü de kendini yok etme becerin. Güçlüsün, ama bu güç yüreğinin bir yerindeki çatlaktan akıp gidiyor. Bu çatlağı kapamayı başaramazsan gücünü tamamen yitirecek, zavallı biri olacaksın. Bu çatlaktan ne sızıyor dışarıya, biliyor musun? Her an patlamaya hazır, tehlikeli, kocaman bir duygu balonu. Neden böyle bir balon büyüttün içinde? Yaşamlarından memnun, mutlu insanları görünce neden durup dururken sinirleniyorsun? Onları bu kadar çok küçümsemenin nedeni ne, niye onları incitmek istiyorsun? Tamam, seni anlıyorum, hepsinin aptal olduğunu düşünüyorsun, onları küçümsüyorsun, çünkü sen onlar yüzünden başarısız ve öfkeli biri oldun, onların ahlak anlayışları ve mutlu olma yöntemleri bu kocaman dünyayı yönettiği için onlara yenik düştün. Bu düşüncelerin beynini işgal etmesine izin vermemelisin, çünkü senin asıl düşmanın bir kurşun kadar yok edici olabilen bu kötü düşüncelerdir. Kurşunlar, kurbanlarını seçip onları hemen öldürdükleri için merhametlidir, ama senin içinde yalnızca kurşun değil, bakteriler de var. Bakteriler insanı birden öldürmez, onu yavaş yavaş yıpratarak en sonunda bir ucubeye dönüştürürler, bu ucubenin yaşamak için tek şansı, küçümseme ve nefretle bilenmiş oklarını çevresine rasgele firlatmaktır. Bir sürü şeye sahip olabilir bu ucube, ama hayatta başarılı olamaz, çünkü kendi kendisinin düşmanı olduğu için sahip olduğu şeylerle mutlu olmayı hiçbir zaman beceremez."
Sayfa 54
38 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.