Polisiyenin sevebileceğim bir tür olduğunu bana düşündüren yazardır George Simenon. Simenon’un da bir dedektif karakter üzerinden kurguladığı kitapları var. Ama Kanaldaki Ev bu açıdan ayrı diyebilirim. Kitabın sonuna kadar aslında bu okuduğum polisiye mi değil mi diyerek ama ‘eee şimdi ne olacak’ merakıyla sayfaları çevirdiğim bir kitap oldu. Simenon’un tarzında sevdiğim, öykünün kendisiyle birlikte karakterlerin kişiliklerine, yaşam tarzlarına dair analizleri, yani bir cinayet sadece bir cinayet değildir, sizi o suçu işlemeye götüren bir dizi etmen vardır. Simenon da bunlar daha çok birey üzerinden tanımlanıyor, bir psikolog gözüyle bakınca benim için keyifli oluyor haliyle.
