Knut Hamsun'ın okuduğum ilk ve en önemli eseri Açlık'tan bahsedeceğim sizlere. Kıtabı okumadan önce yazarın hayatı ile ilgili olan kısmı okuduğumda Hamsun'ın resmî olarak eğitim görmediği bir ayakkabı ustasının yanında çırak olarak çalıştığı ve bu eserinin yarı otobiyografik olduğunu öğrendim. Belki de eserde açlık ile mücadele eden kahramanımız gibi Hamsun da açlık ile mücadele ederek eserler yazmaya çalışmıştır. Eser genel olarak başvurduğu işlerden her seferinde geri çevrilen, hiçbir yerde tutunamayan, açlıkla, sokakta hayatta kalmaya çalışan ve yazar olup bu durumdan kurtulmaya çalışan bir gencin mücadelesini konu alır. Eserdeki olayları bölüm bölüm yazmaya çalışacağım. Kahramanımız cebinde parası olmadan, günlerce aç bir şekilde makale yazmaya çalışır. Öncesinde sığındığı bir evi vardır ancak kirayı ödeyemeyince oradan da çıkarılır ve sokakta yaşamak zorunda kalır. Hava soğuk, polisler sokakta dolaşmaktadır. Romanın başlarında kahramanımız insanlardan yardım almayı reddeder, durumunun kötü olduğunu saklar. Yiyecek tek bir lokması yokken bile sokakta ondan yardım isteyen bir adama para vermek için elindeki eşyasını rehinciye verip parayı yaşlı adama verir bu şekilde kendini daha iyi hissettiğini düşünür. Günler geçtikçe açlığı artmaya başlar; markete gidip mum ister gece de yazı yazabilmek için. Para vermemiş, borç olarak aldığını söylemek üzereyken marketteki çalışan başkasının bıraktığı parayı onun bıraktığını düşünüp para üstü verir kahramanımız para üstünü alıp hemen çıkar oradan ve yemek yiyilecek bir mekan bulup yemeğini yer oradan çıktıktan sonra midesi bulanmaya başlar ve yediği her şeyi çıkarır. Yavaş yavaş yaptığı hırsızlığı düşünmeden edemez ve kendini çok kötü hisseder yakalanmaktan korkar gidip bunu marketteki çalışana itiraf eder. Yine eserin başında sokakta görüp takip ettiği genç kızla bir gün tekrar karşılaşır ve onu evine kadar bırakır; görüşmek için gün belirlerler. O gün geldiğinde genç kız ona içinde bulunduğu durumun nedenini sorar. Kahramanımız ona şeffaf bir şekilde her şeyi anlatır ama genç kız ondan korkar ve konuşmayı bırakır. Belki de aşkın iyi edeceği kahramanımız tekrar hayal kırıklığı yaşar. Eser boyunca gururlu davranan kahramanımız eserin sonlarına doğru açlığı arttıkça ve hava şartları daha da kötüleştikçe gururunu bir kenara bırakır. Hem nasıl bırakmasın günlerce aç kalmış soğuktan dönmüştür. Eseri okudukça o açlığı ve soğuğu ben de hissettim içinde bulunduğu zorlukların bitmesini heyecanla bekledim. Neyse gurur diyorduk başta aç olduğunu reddeden kahraman, çevresinden borç almaya da başlar nasılsa güzel bir eser yazınca borcumu öderim diye düşünür. Sonradan kalmaya başladığı pansiyona da borcu artınca yüzüne karşı çıkmasını istediklerini söyleyip hakaret ettikleri halde duymazdan gelir eserini bitirmesi gerektiğini düşünür en sonunda zorla atılır ama akşam olunca tekrar gider kovulduğu yere kahramanının kendine olan saygısını zamanla yitirmeye başladığını, buna mecbur olduğunu görüyoruz bu şekilde. Kovulduğu yere gidince tekrar kovarlar o sırada bir polis veya bekçiydi tam hatırlamıyorum pansiyona gelip onu sorar ve bir zarf verir zarftan yüklü miktarda bir para çıkar o da parayı alıp pansiyon sahiplerine fırlatıp orayı terk eder( havalı ama açlık çeken biri için tamamını atması çok yanlış neden hepsini verdin ne yapacaksın şimdi dedim eseri okurken :) ) oradan çıktıktan sonra parayı genç kızın verdiğini düşünüp sinirlenir kendini kötü hisseder içsel muhasebeden sonra sinirlenmenin de anlamsız olduğunu düşünüp umursamamaya karar verir. Eserin sonunda denize doğru gider ben eser boyunca ha şimdi güzel bir metin yazdı ha birazdan yazacak diye beklerken bir baktım ki son sayfaya gelmişim ortada eser yok. Açık var, umutsuzluk var. Kendini denize atmasın sakın bu da Martin Eden gibi dedim de düşündüğüm gibi olmadı orada bekleyen bir gemiye çalışan isteyip istemediklerini sorup olumlu cevap alınca uzak diyarlara doğru yol alır kahramanımız. Gittiğin yerlerde güzel anılar biriktirip çok iyi bir yazar olmuştur umarım.

AçlıkKnut Hamsun · Ren Kitap · 202328,2bin okunma

·

117 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mizgin Gürbüz