Yazarın 3. Kitabı. Her kitabında olduğu gibi sanki karşımızda oturmuş bizimle konuşuyor gibi. Youtube videoları ile başlayıp kitapları ile devam ettikçe kendimi, çevremdeki insanları daha iyi tanır, anlar oldum. Hepimizin farkında olmadığımız travmaları var. Kimine göre anlamsız gelen şeyler kimine göre çok büyük geliyor. Empati kurma olayını pek beceremiyoruz. Sosyal medyada gönderiler altındaki yorumlara bakmak, gündelik hayatımızda ki insanları biraz incelemek bunu açıkca ortaya koyuyor. Bize zarar veren insanları hayatımızdan çıkartamamak da büyük bir sorun. Kendim bir kalemde insanları hatta yıllarca geçmiş zamanlarımız olsa bile kolayca çıkartıyorum. Fakat kitaplardan sonra farkettim ki hayatımdan çıkartmak zihnimden çıkmalarını sağlamıyormuş. Karamsar yapıda biri olarak bir çok şeyi kabullendim. Kabullenilmişlik çaresizlik deniyor buna. Bazı konularda bu aralar biraz umudum var. Ümit ediyorum. Korkum da var yine başa döneceğim diye. Eğer olursa bu şey bu çaresizlik zincirinden de çıkarım diye düşünüyorum. Olmazsa yine düşerim bu kuyuya. Zaman önemli. Kimlerle, ne şekilde, ne yaparak harcadığımız çok önemli. Bu tarz kitaplar evet çok şey öğretiyor. Ama işte öğrenince de çözülmüyor sorunlar. Yapmam gereken bir çok şey olduğunun farkındayım. Fakat elimi kaldırıp hiçbir şey yapmıyorum. Nerdeyse 1.5 aydır tatildeyim. Kendime, alanıma, dünyama ne kattım diye sorduğum da cevap veremiyorum. Üzülüyorum. Ama bir şeyde yapmak gelmiyor içimden. Ne hayallerim vardı hayata karşı. Şimdi baktığımda yok olup gitmişler. Hiçbirine bir isteğim kalmamış. Kitap incelemesinden ziyade iç dökme oldu. Eskiden uğraşır, uzun uzun düşünür. Cümlelerimi ona göre seçerdim. Kendime göre güzel kitap incelerdim. Şimdi onu bile yapmıyorum. Tükenmişlik sendromu mu, tembellik mi, adına ne derseniz. Mutlu olduğum tek bir konu var hayatta o da ne kadar devam eder meçhul. Bilinmezlik.

Mutluluğu Kaybettiğin Yerde AramaBeyhan Budak · Sahi Kitap · 20214,308 okunma

·

64 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.