"ne yatarsınız canlar kalkın,
kalkın da görün dünyadakilerin hallerini,
bal tutan parmağını yalar demiş ya birisi.
tutup tutup yalıyorlar parmaklarını her gün
gökten yıldız kayar gibi biri kayıyor da aralarından,
ne sizden haberleri var ne de sizin gibi olacaklarından,
bakmayın üzerinize kapanıp da döktükleri gözyaşlarına
daha mezarlık duvarını çıkmadan
kuruyuverir gözlerindeki yaşlar;ağlarken gülüverirler.
ölenle ölünmez diyerek!
hiç olmadıkları yerde çene çalıp zaman öldürürler de;
size bir fatiha gönderecek zaman bulamazlar.
bu toprağın üstü varsa bir de altı var derler de
bazen altını hiç düşünmeye yanaşmazlar nedense;
sizler bu duvarın içinde kopmasını beklerken kıyametin,
onlar duvarın dışında ölümsüzlüğün sırrının bulunmasını beklerler.
üç günlük seyahatte bile valizlerini tıka basa doldurup hazırlık yaparlar da
bu kaç gün süreceği belli olmayan seyahatleri için hazırlık yapmaya bile gerek görmezler.
neden susuyorsun doktor berbat bir gece değil mi?
bu ne iştir kalkıp görmediğim şeylere pek inanmam diyorsun
sonra da görmediğim aklımın hasta olduğunu söylüyorsun!
kafayı ölüme takmış diyorsun!
ya sen doktor, sen kafayı neye taktın hiç düşündün mü paraya mı?
insaf edin!
allah aşkına 22 yıldır şu duvarların içine kimler geldi bir bilsen
hepsinin resimlerini biriktirip albüm yaptım.
hani şu garip bir koleksiyon dediğin;
adlarını yazdım ne iş yaptıklarını yazdım
nasıl öldüklerini yazdım neden mi?
bu garip koleksiyonu karıştıranlar gerçeği görsünler diye
görsünler de ölüm diye bir sona;
ölüm diye bir başlangıca hazırlıklı olsunlar diye.
ölüm,ölüm ufuktaki bir çizgidir doktor!
siz hep bu çizginin görünen tarafına baktınız
bense görünmeyen tarafına;
hak hak diyip kendinize bile haksızlık yaptınız.
vur patlasın çal oynasın misali yaşadınız sorumsuzca şuursuzca
bazen ne geçiyor aklımdan biliyor musun doktor
bazen ne derim kendi kendime biliyor musun?
herkesi toplasam diyorum
dağda taşta yolda beldede kim varsa herkesi
ve sorsam diyorum nereye diye böyle
bu telaşla bu hırsla bu aceleyle nereye diye..?!”