Beverly Hills 90210 ve Melroce Place'in oynadığı 90'lı yıllara götürdü kitap beni. Herşeye sahip olan zengin aile çocukların hayatta bulamadıkları anlamı, arayışıyla birlikte uyuşturucu ve eğlencede boğmaya çalışmalarını anlatıyor. Altlarında lüks arabalar, anne nerede, baba nerede bilmeden, evde eksik olan aile huzurunu ve sıcaklığını arkadaşları vasıtasıyla kapatmaya çalışan 17, 18 yaşındaki hatta daha genç çocukların dramı. Maddi varlık içinde ruhsal yokluk zindanı...
Kitap akıcı başlıyor ve akıcı devam ediyor. Her an şimdi ne olacak diye bir beklenti içersinde okuyorsunuz. O parti senin, bu buluşma benim, şimdi ne yapalım, nereye gidelim soruları arasında bir o yana bir bu yana koşturan bir arkadaş grubu var. Arada bir sorulan "neler yaptın görmeyeli sorusu" kitabın sonuna doğru katlanılamaz bir hal alıyor. Çünkü bir noktadan sonra laf olsun torba dolsun diye adetten olmaktan çıkıyor, adeta "ben hayatımı yaşarken sıkıntıdan çatlıyorum, sen nasıl katlanıyorsun, katlanabilmek için ne yapıyorsun?" anlamı kazanıyor. Ama sorulan da soran kadar cevaplamaktan aciz. "Hiç, ne yapayım işte, hep aynı..." Bu zirvede olan can sıkıntısı ve uyuşturucuyu hafife alma durumları kitapta iki sarsıcı finalle son buluyor. Cidden sarsıcı olduğu için hassas ruhların kitabı okumasını tavsiye edemiyorum.
Kendi adıma kısmen de olsa dizilerini izlediğim hayatları tekrar görerek bir nevi nostalji yaşadım, öte yandan en üst katmandaki insanların da sorunsuz olmadığını, hatta çok daha kötü sorunlarla boğuştuğunu hatırlamış oldum. Sylvester Stallone gibi meşhur ve varlıklı insanların evlatlarının uyuşturucu müptelası olup intihar ettiği bir dünyada, müreffeh bir yaşamın rahmete gark olmak değil, belki lanete uğramak olduğunu söyleyebiliriz. Herşeyin azı karar, fazlası zarar.
Kitapla kalın...
