İlksöz: Aşk'ın ilk otobiyografik romanı. İlk kez, küçük bir çocukken görmüştür onu Dante. Gençlik çağlarında bir kez daha gördüğünde vurulur -ki o zaman hatırlar çocukken onu gördüğünü-. Aşkın alevleri sarar dört bir yanını. Ama yüreğindeki yangın kıyaslanamaz bile o alevlerle. Beatrice ile göz göze geldiği o andan sonra Dante'nin hayatı Vita Nova'dır artık. Beatrice'ye olan yoğun duyguları sonelere/şiirlere yansıtır Dante. Yanıp tutuşan yüreğinin kıvılcımlarını seçtiği sözcüklerde gösterir. Ama kitap bir şiir kitabı değildir. Yazdığı her şiirde aynı süreci tekrarlar. Önce anlatır Beatrice'yi, ona karşı olan duygularını. Bu duyguların ona nasıl ilham verdiğini. Nasıl bir ruh hali ile şiiri yazdığını. Sonra şiir gelir. En sonunda da bu şiirde ne anlatmak istediğini açıklar ayrıntılı olarak, sanki korkar eksik bir duygu okuyanın gözünden kaçmasın diye. Yazılan her yeni şiirde, tekrarlanır durur bu süreç. İlahi Komedya öncesi özellikle de Cennet öncesi okunmalı Yeni Hayat. Cennet'te Dante'yi bekleyen Beatrice'yi ve Dante'nin ona tutkusunu öğrenmek için. Bağımsız olarak da okunmalı bence. 13. yüzyılda yazılmış eser, tutkulu bir aşk sürecinin edebiyat tarihindeki ilk izleri sayılabilir, sonrasında ışık tuttuğu eserler akla geldikçe. Kendi aşkını, duygularını ve bu süreçteki yaşamını aktardığından da ilk otobiyografik eser bile denilebilir. Tutkulu bir aşkın 13. yüzyıldan gelen sesini keyifle okudum. Tavsiyemdir. Kitapla. Sağlıcakla. . Sonsöz: Öyle hırpalıyor beni bu çetin hayat; öyle düşkün ki, her gören bu ölümsü çehremi, "terk ettim seni" diyor sanki. .

Yeni HayatDante Alighieri · Yapı Kredi Yayınları · 2018826 okunma

·

164 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özcan