Hatırlıyorum da ilk defa lisedeyken bir arkadaşım önermişti bu kitabı. Önyargı mıdır bilinmez ama o zamanlar etrafımdaki kimse, benim kadar kitap sevdalısı olduğunu belirtecek şekilde ibareler göstermiyordu hayatımda. Gösterenler olsa bile zevklerimiz tam olarak uyuşmuyor da denebilirdi. Bu göstermeyenler arasında, belki de sadece gözden kaçırdığım, bu kitabı öneren kişi de vardı. Hala hatırlıyorum, elindeki kitabı görünce oldukça şaşırmış ve ona merakla ne okuduğunu sormuştum. Bir kere gözümde okumadığını düşündüğüm bir insanın bu kadar merak edip de hangi kitaba sardığını, o kitabı merak ettiğimden daha çok merak etmiştim. Gözlerindeki garip pırıltıları hala hatırlarım, o gizemli coşkuyu. Hatta öyle ki konusunu sorduğumda heyecandan anlatamamıştı bile sadece sürükleyici olduğunu söyleyebildiğini hatırlıyorum. Böylece her kitap için düşündüğümü bu kitap için de düşünüp okuma zamanının gelmediğini hissederek okumayı sonraya bırakmıştım. Anlıyorum ki artık zamanı gelmiş bulunuyor. - Kitabın etkisinden olsa gerek her kitapta olduğu gibi bunda da yazarın dili bana bulaşmış durumda gördüğüm üzere. Öyle ki yorum yapmak için yola çıktığım bu gönderide kendi anılarımı eşeler olmuşum.- Gelelim inceleme faslına. Genel hatlarıyla incelemeye geçecek olursam kitap oldukça akıcı ve dili olabildiğince sade. Öyle ki sayfaları çevirirken takıldığım bir an yaşamadım. Diyalogları çok gerçekçi bulmakla birlikte içerdiği sosyal mesajların, hayatın ve ülkenin bazı gerçeklerinin de olabildiğince şeffaf bir şekilde yansıtıldığını düşünüyorum kitapta. Ayrıca bütün bunları harmanlarken hepsinin ahenkli bir çeşitlilik içinde olması beni hoşnut etti. Nevzat Başkomser İstanbul sokaklarını turlarken ben de onunla birlikte turluyormuş hissine kapıldım bazen, bu kısımları tasvirler canlı tutmuş diyebilirim. Ayrıca genel olarak Başkomserimize de ayrı bir sempati duymuş bulunmaktayım karakteri yüzünden. Fofo'nun dediği gibi tam bir İstanbul Beyefendisi kendisi. Son olarak eklemek istediğim bir ayrıntı var ki o da yazarın kendisini kitaba bir şekilde dahil etmiş olmasıydı. Kitapta da polisiye bir yazar olarak gösteriyor kendisini ama isim falan belirtilmemiş tabii ki hatırladığım kadarıyla. Kahramanlarımızın hepsi ona garip bir tanıdıklık hissiyle yaklaşıyor. Ayrıca yazarın kendi kitaplarını aralara serpiştirmesi, Nevzat neredeyse onun da orada olması da büyük ipuçlarındandı. Ama ilk ortaya çıkışında tahmin etmiştim onun olduğunu, bir nevi yazarlık içgüdüsü diyelim biz buna. Ayrıca yazarın kendi arkadaşlarını da dahil etmesi güzel bir ayrıntıydı. Son olarak kitaptan alabileceğim bütün verimi alabildiğimi düşünüyorum. Hem kültürel anlamda hem de tarihin bazı önemli olaylarındaki bazı aydınlatmaları anlamında beni doyuma ulaştırdı diyebilirim. Türk Sanat Müziği aşığı bir insan olarak buradaki repertuar, benim cephanemi sağlamlaştırdı da diyebilirim ayrıca. Okuduğum ilk polisiye roman ve ayrıca Ahmet Ümit'in okuduğum ilk romanı olarak beni okuduğuma pişman etmediğini ve Nevzat karakteriyle beni kitabın polisiye haline ısındırdığını söyleyebilirim. Polisiye türündeki ilk zehirli oku da atmış bulunuyorum kendime. Bakalım ne olacak?

Beyoğlu’nun En Güzel AbisiAhmet Ümit · Yapı Kredi Yayınları · 201935,7bin okunma

·

40 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kevser