Gönderi
Merhabalar
"Z kuşağıyız, bize öyle diyorlar. Yani alfabenin son harfiyiz. Herhalde bizden sonra tekrar başa dönecek alfabe. İç fotoğrafı olmayan bir kuşak, demek istiyorlar sanırım. Bu doğru; eni sonu belli olmayan bir boşluk hayatımız"
Nadir, annesini sekiz yaşında kaybetmiş, üvey annesi, kardeşi ve sık sık gurbete çalışmaya giden babası ile hayatını sürdürmektedir. On sekizine girince Ankara'da Gazetecilik bölümünü kazanır ve bölümü okurken orada Enis, Pala, Çiğdem gibi yeni insanlarla tanışır onların hayata bakışlarından etkilenir, sosyal medyada aktif hale gelip orada da yeni simalar tanır ve çekingen yapısı ile 'hımbıl' olarak anılır, bu atıf ona dokunur etkilenir ve nihayetinde Hımbıl Nadir olmaktan kendini kurtarmak, hayatına yeni heyecanlar katmak ister, Avustralya yollarına düşer arkadaşı Enisle. Sonrası macera, bazen pişmanlıklar ve önüne çıkan fırsatlarla dolu. Nadir günümüz Z kuşağı olması münasebetiyle dilinde argo kelimeler de yok değil onları anlamak adına güzel bir eser diyebiliriz, zira yazarımız gençliğin nabzını güzel yakalamış, ilk kez okuduğum kalemi son kez olmayacak #birolinan #hımbıl
#alıntı
Seni gerçekten eğitmiyor ve aldıklarını sindiremiyorsan bunca bilgiyle kafanı doldurmanın ne alemi vardı? işine yaramayan şeyler yük olurdu insana. Birilerini mutlu edecek diye bunca yükü taşımak nedendi?
İnsanların hayatlarının birbiriyle kesişmesi an meselesidir ortak. İnsanoğlu doğumunu ve ölümünü nasıl planlayamazsa bu karşılaşmaları da planlayamaz ama nasıl yaşamak istiyorsa öyle yaşayabilir. İnsanın pasaportu ayaklarıdır.
Birini sevmek, kaybedince ağlamak, insan olmanın göstergesi miydi?
İhtiyacımız olan tek şey sevgi. Korkmayın, sevin birbirinizi. Hayatın boşluğunu masallar doldurmaz. Sadece çıkın karanlık odalarınızdan. Işığa, sevgiye koşun.
·
80 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.