Diş hekimliğini bırakıp kendini yazarlığa adayan Yu Hua, birçok prestijli uluslarası ödülün sahibi olan ilk Çinli olmuş. #yaşamak tam sonbahar mevsiminin hüznüne yaraşır fazlasıyla dramatik ve aynı zamanda da yalın üslubuyla birinci tekil şahıs tarafından aktarılan çok akıcı bir kurgu. Kitap, komünist düzene getirilen eleştirel yaklaşım yüzünden kendi ülkesinde yasaklanıyor (1993). Kısa süre sonra bir uyarlaması filme çekiliyor (1994) ve film de kendi ülkesinde yasaklanıyor. Fakat Cannes film festivalinde 3 ödüle birden layık görülünce Yu Hua’nın ünü artıyor. Çin’deki iç savaşların, sosyolojik yaşamı etkileyen yönleriyle birlikte Büyük İleri Atılım Hareketi (1958-1962) ile Mao’nun Kültür Devriminin (1966-1976) işlenişi romanı tarihsel roman sınıfına sokuyor. Kültür Devrimi, daha çok sosyolojik düzene olan etkisi ile yansıtılıyor: Köylüler kendi tarlalarını paylaşmak ve komün gerekli görürse evlerini terketmek zorunda kalabiliyor, sisteme uymak istemeyen direnen zenginler öldürülüyor, puan toplama usulü tarlalarda çalışılmaya başlanıyor, yemekler yemekhanede hep birlikte yeniyor, evlerdeki tencereler toplanıp eritilerek Japonya’yla başlayan savaş için kullanılmak üzere top dökümüne gönderiliyor, tek bir patatesin yarısından azıyla doymaya çalışan, pirinç tanelerinin bile hesabını yapan, yabani otlar ve ağaç kökleri ile karınlarını doyurmaya çalışan halk açlık, kıtlık ve sefalet içinde yaşam mücadelesi vermeye başlıyor. Olay örgüsünün iki anlatıcısı var: Biri Fugui ile tanışan halk şarkıları derleyen bir araştırmacı, diğeri kendi trajik yaşam hikayesini anlatan Fugui. Kitabın karakteri Fugui, zengin bir adamdır ama tüm mal varlığını kumarda kaybeder. Onun her şeyini hileyle ele geçiren kişi ise elde ettiklerini paylaşmak istemediği için kurşuna dizilir. Romanın diğer önemli karakterleri: Fugui’nin hovardalıklarını, kumarbazlıklarını affedip zengin bir yaşam şartlarına alışkın olmasına ve kocasının iflasına rağmen kendine küçük mutluluklar yaratabilen, melekten farksız Jiazhen; sonradan geçirdiği bir çocuk hastalığı yüzünden sağır ve dilsiz kalan uysal kızları Fengxia; babasının bir türlü baba sevecenliğiyle yaklaşmayı beceremeyip sürekli eleştirip küçümsediği oğlu Youqing; bedensel engelli ve melek kalpli damat Erxi; torun Kugen. -Köylü çocuğu (!)- Youqing, doğum yapmakta olan -statü sahibi (!)- valinin karısını yaşatabilmek için son damlasına kadar çekilen kanı yüzünden ölüyor -üstelik komünizm rejiminin uygulamaya geçilmiş olmasına rağmen(!)-. Yazar toplumcu rolü üstlenerek kumar ve ihanet karşıtı mesajlar da veriyor. “İnsanların unutmaması gereken dört kural vardır: Yanlış söz söyleme, yanlış yatakta uyuma, yanlış eşikten girme, elini yanlış cebe atma.” Kitabın ilk yarısına gelene kadar yazarın duygu geçişindeki başarısına hayran kaldım. Fugui’nin ilk kaybı olan, çok da iyi davranmadığı oğlunu kaybettiği sayfalarda gözlerimden yaşlar aktı ve üzüntüden okuyamaz hale geldim. Sonrasındaki trajik gelişmeler ise biraz fazla hızla üst üste gelirken arka plandaki Çin’in Mao dönemi daha çok ilgimi çekmeye başladı. ️ Kitap kapağı kitabın altı kişilik ana karakter (Fugui, annesi, eşi, oğlu, kızı ve torunu) sayısına göre çizilmiş çizgilerden oluşuyor. Her bir çizgi her bir karakterin hayatının başlangıcı ve sonu olduğuna dikkat çekmek için tasarlanmış. Daha önce yazarın çok ilginç bir kurgusu olan Kanını Satan Adam kitabını okumuştum. Her iki kitapta da babaların evlat sevgisi motif olarak alınmış.

YaşamakYu Hua · Jaguar Kitap · 201634k okunma

·

63 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ruhan İlhan