Aklından bir sayı tutman istenseydi, 658’i tutar mıydın? Muhtemelen tutmazdın. Ama o sayıyı tutman ve bir seri katilin seni hedef aldığını bilmen nasıl hissettirirdi? Dedektif Dave Gurney kitabımızın kahramanı, bir seri katil uzmanı. Emekli olup inzivaya çekildiği sırada, yıllardır görüşmediği eski okul arkadaşı Mark Mellery’nin ondan yardım istemesiyle bir anda hayatının akışı değişiyor. Mark bir gün posta kutusunda bir mektup bulur. Mektubu gönderen kişi Mark’tan 1 ila 1000 arasında bir sayı tutmasını ve sonra mektubun içinde bulunan küçük not kağıdında yazan sayıya bakmasını ister. Küçük not kağıdında sekiz satırlık bir şiir ve bu şiirin sonunda ise Mark’ın aklından tuttuğu 658 sayısı yazar. Seri katilin 658 sayısını nasıl olup da önceden bilebildiği ile başlayan merak ve gizem unsuru kitabın son sayfalarına kadar devam ediyor. Peş peşe işlenen cinayetler, katilin hayran bırakan titizliği ve zekası ile sıradaşı bir maceranın içine girmiş bulunuyorsunuz. Son ana kadar onlarca tahmin yürütmeme rağmen katilin kim olduğunu çözemedim. Kitabın en dikkat çeken yönü bence çocukluk travmalarının kişiliğimiz üzerindeki etkisi ve yaşam şeklimizi nasıl yönlendirdiğini çarpıcı bir şekilde ortaya koymasıydı. Kitapta dikkatimi çeken başka bir unsur ise kitaptaki cinayetlerin esrarı, cinayetlerin işlenişindeki akış yönünün tersine çevrilmesi ile çözülmesiydi. İlginçtir kitabı bitirdikten sonra tekrar okuduğum önsözde, kitabın bütün esrarının gizli olduğunu fark ettim. Yazarına hayran kaldım, bir kez daha. Zekice kurgulanmış bir kitap. Kitabın hoşuma giden başka bir tarafı da Macbeth, Dr. Jeckyll ve Mr. Hyde gibi severek okuduğum kitaplara göndermeler yapmasaydı. Kitapta en sevdiğim karakter ise kendime çok yakın bulduğum, Madeleine Gurney oldu.